[*] 477. Unity of subjects. Close union often amounts to unity. “ὁ . . . χρόνος καὶ ἡ ἐμπειρία . . . ἐκδιδάσκει τοὺς ἀνθρώπους”, ANTIPHON, 5.14; Time and experience teach（es） men full well. “ἄνεμος καὶ χειμὼν διεκώλυσεν αὐτούς”, XEN. Hell. 1.6.35; Wind and storm prevented them. DEM.2.9: “ἡ πρώτη πρόφασις καὶ μικρὸν πταῖσμα πάντ᾽ ἀνεχαίτισεν καὶ διέλυσεν. 14: ἡ Μακεδονικὴ δύναμις καὶ ἀρχὴ . . . αὐτὴ . . . καθ᾽ αὑτὴν ἀσθενὴς καὶ πολλῶν κακῶν ἐστι μεστή. 18.65: ἦν ἄν τις . . . μέμψις καὶ κατηγορία”. LYS. [20] 8: “τὸ δέος καὶ ὁ φόβος τῶν πεπονθότων ἀπέτρεπε πάντας” . ANTIPHON, 5.14 (see above). PLATO, Euthyd. 291C: “ἔδοξε γὰρ δὴ ἡμῖν ἡ πολιτικὴ” (sc. “τέχνη”) “καὶ ἡ βασιλικὴ τέχνη ἡ αὐτὴ εἶναι”. Legg. 926 D: “τῷ δὲ ἡττηθέντι παρὰ τοῦ νομοθέτου ψόγος καὶ ὄνειδος κείσθω, πολλῶν χρημάτων νοῦν κεκτημένῳ ζημία βαρυτέρα”. Rpb. 332 A-B: “οὐ τὰ ὀφειλόμενα ἀποδίδωσιν, ὃς ἄν τῳ χρυσίον ἀποδῷ παρακαταθεμένῳ, ἐάνπερ ἡ ἀπόδοσις καὶ ἡ λῆψις” (giving and taking practically the same act) “βλαβερὰ γίγνηται, φίλοι δὲ ὦσιν ὅ τε ἀπολαμβάνων καὶ ὁ ἀποδιδούς” (two separate persons). XEN. Hell. 1.1.26: “διὰ ταῦτα δὲ εὐεργεσία τε καὶ πολιτεία Συρακοσίοις ἐν Ἀντάνδρῳ ἐστί”. 1.6.35 (see above). THUC.6.17.1: “καὶ ταῦτα ἡ ἐμὴ νεότης καὶ ἄνοια παρὰ φύσιν δοκοῦσα εἶναι ἐς τὴν Πελοποννησίων δύναμιν λόγοις τε πρέπουσιν ὡμίλησε καὶ ὀργῇ πίστιν παρασχομένῃ ἔπεισε”. HDT.4.115: “ἡμέας ἔχει φόβος τε καὶ δέος. 7.198: ἄμπωτίς τε καὶ ῥηχίη ἀνὰ πᾶσαν ἡμέρην γίνεται. 8.70: τοὺς δὲ Ἕλληνας εἶχε δέος τε καὶ ἀρρωδίη. 106: Πανιώνιον μέν νυν οὕτω περιῆλθε ἥ τε τίσις καὶ Ἑρμότιμος”. AR. Vesp. 590-1: “ἔτι δ᾽ ἡ βουλὴ χὠ δῆμος ὅταν κρῖναι μέγα πρᾶγμ᾽ ἀπορήσῃ”, | “ἐψήφισται τοὺς ἀδικοῦντας τοῖσι δικασταῖς παραδοῦναι”. SOPH. Ph. 336: “ἀλλ᾽ εὐγενὴς μὲν ὁ κτανών τε χὠ θανών”. PIND. O. 5.15. 9.15. P. 2.9-10: “ἐπὶ γὰρ ἰοχέαιρα παρθένος χερὶ διδύμᾳ” | (“ὅτ᾽ ἐναγώνιος Ἑρμᾶς αἰγλάεντα τίθησι.κόσμον. 4.66: τῷ μὲν Ἀπόλλων ἅ τε Πυθὼ κῦδος ἐξ ἀμφικτιόνων ἔπορεν”. 10.10. 11.45. THEOGN. 291-2: “ἀναιδείη δὲ καὶ ὕβρις” | “νικήσασα δίκην γῆν κατὰ πᾶσαν ἔχει”. ARCHIL.16: “πάντα τύχη καὶ μοῖρα, Περίκλεες, ἀνδρὶ δίδωσιν”. HOM. Od. 2.338: “νητὸς χρυσὸς καὶ χαλκὸς ἔκειτο. 3.299-300: τὰς πέντε νέας” . . . | “Αἰγύπτῳ ἐπέλασσε φέρων ἄνεμός τε καὶ ὕδωρ”. Il. 3.255: “τῷ δέ κε νικήσαντι γυνὴ καὶ κτήμαθ᾽ ἕποιτο. 10.523: Τρώων δὲ κλαγγή τε καὶ ἄσπετος ὦρτο κυδοιμός”.1
1 For English, compare Fitzedward Hall, A.J. P. iii (1882), 424 f.
Syntax of Classical Greek from Homer to Demosthenes. Basil L. Gildersleeve. New York. American Book Company. 1900.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This text was converted to electronic form by professional data entry and has been proofread to a medium level of accuracy.
Purchase a copy of this text (not necessarily the same edition) from Amazon.com
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.