Basil L. Gildersleeve, Syntax of Classical Greek

Not an exception to the rule of concord is the case of a neuter pronoun referring to a masculine or feminine substantive regarded as a thing. Cf. 126. In most of the instances cited, however, the reference is rather to some thought implied in the substantive than to the substantive itself.

“ἐπειδὴ τοίνυν ἡ αὐτὴ ἀρετὴ πάντων ἐστί, πειρῶ ... ἀναμνησθῆναι, τί αὐτό φησι Γοργίας εἶναι”, PLATO , Meno, 73 C; Since the same virtue belongs to all (resides in all), try to recall what Gorgias says it (the thing itself, the essence of it) is. “δόξης ἐπιθυμεῖ καὶ τοῦτ᾽ ἐζήλωκε”, DEM.2.15; He is eager for glory, and has made that his passion.

DEM.2.15(see above). 18.68: “ὥστε” (sc. “Φίλιππον”) “τῆς τῶν Ἑλλήνων ἀρχῆς ἐπιθυμῆσαι καὶ τοῦτ᾽” (sc. “τὸ τῶν Ἑλλήνων ἄρξαι”) “εἰς τὸν νοῦν ἐμβαλέσθαι. 20.140: φύσει κακίας σημεῖόν ἐστιν ὁ φθόνος, καὶ οὐκ ἔχει πρόφασιν δι᾽ ἣν ἂν τύχοι συγγνώμης ὁ τοῦτο” (sc. “τὸ φθονεῖν”) “πεπονθώς”.

ISOC.6.15: “οὐδὲ πώποτε δὲ λόγους ἀγαπήσας, ἀλλ᾽ ἀεὶ νομίζων τοὺς περὶ τοῦτο” (this sort of thing) “διατρίβοντας ἀργοτέρους εἶναι πρὸς τὰς πράξεις”.

PLATO, Gorg. 484C: “φιλοσοφία γάρ τοί ἐστιν, ὦ Σώκρατες, χαρίεν, ἄν τις αὐτοῦ μετρίως ἅψηται ἐν τῇ ἡλικίᾳ” (the “αὐτοῦ” in view of the “χαρίεν”). Meno, 73 C (see above). Politic. 300 D: “οὐκοῦν ἀνὴρ ὁστισοῦν εἷς ἢ πλῆθος ὁτιοῦν, οἷς ἂν νόμοι κείμενοι τυγχάνωσι, παρὰ ταῦτα ὅταν ἐπιχειρήσωσι ποιεῖν ὡς βέλτιον ἕτερον, ταὐτὸν δρῶσι κτἑ”. Protag. 357 C: “ὡμολογοῦμεν ἐπιστήμης μηδὲν εἶναι κρεῖττον, ἀλλὰ τοῦτο ἀεὶ κρατεῖν ... καὶ ἡδονῆς καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων”. Rpb. 381 A-B: “πᾶν δὴ τὸ καλῶς ἔχον ἢ φύσει ἢ τέχνῃ ἢ ἀμφοτέροις ἐλαχίστην μεταβολὴν ὑπ᾽ ἄλλου ἐνδέχεται”. 583 E: “ὃ μεταξὺ ἄρα νῦν δὴ ἀμφοτέρων ἔφαμεν εἶναι, τὴν ἡσυχίαν, τοῦτό ποτε ἀμφότερα ἔσται, λύπη τε καὶ ἡδονή”. Theaet. 176 B: “οὐχ ὧν ἕνεκα οἱ πολλοί φασι δεῖν πονηρίαν μὲν φεύγειν, ἀρετὴν δὲ διώκειν, τούτων χάριν τὸ μὲν ἐπιτηδευτέον, τὸ δ᾽ οὔ”.

XEN. Cyr. 3.3.50: “οὐκ ἂν οὖν τοξότας γε” (sc. “ποιήσειεν ἂν ἀγαθοὺς καλὴ παραίνεσις”), “εἰ μὴ ἔμπροσθεν τοῦτο μεμελετηκότες εἶεν” (had such practice). Hiero, 9.9: “εἰ δὲ καὶ ἐμπορία ὠφελεῖ τι πόλιν, τιμώμενος ἂν ὁ πλεῖστα τοῦτο ποιῶν καὶ ἐμπόρους ἂν πλείους ἀγείροι”.

THUC.1.6.5: “ἔτι δὲ καὶ ἐν τοῖς βαρβάροις ἔστιν οἷς νῦν ... πυγμῆς καὶ πάλης ἆθλα τίθεται, καὶ διεζωμένοι τοῦτο δρῶσι.” 6.10.2: “ἡσυχαζόντων μὲν ὑμῶν ὀνόματι σπονδαὶ ἔσονται — οὕτω γὰρ ἐνθένδε τε ἄνδρες ἔπραξαν αὐτὰ” (schemes) “καὶ ἐκ τῶν ἐναντίων — σφαλέντων δέ που κτἑ”. 6.96.1: “διενοοῦντο τὰς προσβάσεις αὐτῶν” (sc. “τῶν Ἐπιπολῶν”) “φυλάσσειν ὅπως μὴ κατὰ ταῦτα λάθωσι σφᾶς ἀναβάντες οἱ πολέμιοι”.

HDT.3.82: “τριῶν γὰρ προκειμένων καὶ πάντων τῷ λόγῳ ἀρίστων ἐόντων, δήμου τε ἀρίστου καὶ ὀλιγαρχίης καὶ μουνάρχου, πολλῷ τοῦτο προέχειν λέγω: ἀνδρὸς γὰρ ἑνὸς τοῦ ἀρίστου οὐδὲν ἄμεινον ἂν φανείη” (“τοῦτο” is natural because of the “τριῶν” which precedes and the “οὐδέν” which follows).

AR. Pl. 522-4: “οὐδ᾽ ἔσται ... οὐδεὶς οὐδ᾽ ἀνδραποδιστὴς” | ... “τίς γὰρ πλουτῶν ἐθελήσει” | ... “τοῦτο ποιῆσαι”;