strjúka strýk , strauk, strukum, strokinn v
1.
to stroke, rut, wipe; s hendinni um ennit, s um ennit, to stroke one's forehead; s aldri frjálst höfuð, never to be a free man;
2.
to stroke gently (gekk hann jafnan ok strauk hrossunum);
3.
to smooth, brush (en húskona strauk of ripti);
4.
to flog (s e-n til blóðs);
5.
to dash off, run away (hann strýkr út jafnskjótt ok braut í skóg þegar); þau eru öll strokin, they are all gone