Praefectus Nero
Populi furorem caede paucorum, diu
qui restiterunt temere, compressum affero.
Ner.
Et hoc sat est? sic miles audisti ducem?
compressit! haec vindicta debetur mihi?
Praef.
850Cecidere motus impio ferro duces.
Ner.
Quid illa turba, petere quae flammis meos
ausa est penates, principi legem dare,
[p. 426]
abstrahere nostris coniugem caram toris,
violare quantum licuit incesta manu
855et voce dira? debita poena vacat?
Praef.
Poenam dolor constituet in cives tuos?
Ner.
Constituet, aetas nulla quam famae eximat.
Praef.
Tua temperet nos ira, non noster timor.
Ner.
Iram expiabit prima quae meruit meam.
Praef.
860Quam poscat ede, nostra ne parcat manus.
Ner.
Caedem sororis poscit et dirum caput.
Praef.
Horrore vinctum trepidus astrinxit rigor.
Ner.
Parere dubitas?
Praef.
Cur meam damnas fidem?
Ner.
Quod parcis hosti.
Praef.
Femina hoc nomen capit?
Ner.
865Si scelera cepit.
Praef.
Estne qui sontem arguat?
Ner.
Populi furor.
Praef.
Quis regere dementes valet?
Ner.
Qui concitare potuit.
Praef.
Haud quemquam reor.
Ner.
Mulier, dedit natura cui pronum malo
animum, ad nocendum pectus instruxit dolis.
Praef.
870Sed vim negavit,
Ner.
Vt ne inexpugnabilis
esset, sed aegras frangeret vires timor
vel poena; quae iam sera damnatam premet
diu nocentem, tolle consilium ac preces
et imperata perage: devectam rate
875procul in remotum litus interimi iube,
tandem ut residat pectoris nostri timor.
Chorus Octavia
O funestus multis populi
dirusque favor,
[p. 427]
qui cum flatu vela secundo
880ratis implevit vexitque procul,
languidus idem
deserit alto saevoque mari.
flevit Gracchos miseranda parens,
perdidit ingens quos plebis amor
nimbisque favor genere illustres,
885pietate fide lingua claros,
pectore fortes, legibus acres.
te quoque, Livi, simili leto
Fortuna dedit,
quem neque fasces texere suae
890nec tecta domus, plura referre
prohibet praesens exempla dolor:
modo cui patriam reddere cives
aulam et fratris voluere toros,
nunc ad poenam letumque trahi
895flentem miseram cernere possunt.
bene paupertas humili tecto
contenta latet:
quatiunt altas saepe procellae
aut evertit Fortuna domos.
This text is part of:
Search the Perseus Catalog for:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
L. Annaeus Seneca. Tragoediae. Rudolf Peiper. Gustav Richter. Leipzig. Teubner. 1921.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.