Seneca, Octavia
Rudolf Peiper, Gustav Richter, Ed.

Oct.
Quo me trahitis quodve tyrannus
900aut exilium regina iubet,
si mihi vitam fracta remittit
tot iam nostris et victa malis?
sin caede mea cumulare parat
luctus nostros, invidet etiam
905cur in patria mihi saeva mori?
sed iam spes est nulla salutis:
fratris cerno miseranda ratem.
[p. 428] hac en cuius vecta carina
quondam genetrix, nunc et thalamis
910expulsa soror miseranda vehar.
nullum Pietas nunc numen habet
nec sunt superi:
regnat mundo tristis Erinys.
quis mea digne deflere potest
915mala? quae lacrimis nostris questus
reddere aedon? cuius pennas
utinam miserae mihi fata darent!
fugerent luctus ablata meos
penna volucri procul et coetus
920hominum tristes caedemque feram.
sola in vacuo nemore et tenui
ramo pendens querulo possem
gutture maestum fundere murmur.

Chor.
Regitur fatis mortale genus,
925nec sibi quisquam spondere potest
firmum et stabile ...
per quam casus volvit varios
semper nobis metuenda dies;
animum firment exempla tuum,
930iam multa domus quae vestra tulit:
quid saevior est Fortuna tibi?
tu mihi primum
tot natorum memoranda parens,
nata Agrippae, nurus Augusti,
[p. 429] 935Caesaris uxor, cuius nomen
clarum toto fulsit in orbe,
utero totiens enixa gravi
pignora pacis,
mox exilium verbera, saevas
940passa catenas, funera, luctus,
tandem letum cruciata diu.
felix thalamis Livia Drusi
natisque ferum
ruit in facinus poenamque suam.
Iulia matris fata secuta est;
945post longa tamen tempora ferro
caesa est, quamvis crimine nullo.
quid non potuit quondam genetrix
tua quae rexit principis aulam
cara marito partu que potens?
950eadem famulo subiecta suo
cecidit diri militis ense.
quid cui licuit regnum in caelum
sperare, parens tanta Neronis?
non funesta violata manu
955remigis ante,
mox et ferro lacerata diu
saevi iacuit victima nati?

Oct.
Me quoque tristes mittit ad umbras
ferus et manes ecce tyrannus,
960quid iam frustra miseranda moror?
rapite ad letum quis ius in nos
Fortuna dedit, testor superos—
quid agis, demens? parce precari
quis invisa es numina divum.
965Tartara testor
Erebique deas scelerum ultrices
[p. 430] et te. genitor,
dignum tali morte et poena:
non invisa est mors ista mihi.
970armate ratem, date vela fretis
ventisque petat puppis rector
Pandatariae litora terrae.

Chor.
Leues aurae zephyrique leves,
tectam quondam nube aetheria
975qui vexistis raptam saevae
virginis aris Iphigeniam,
hanc quoque tristi procul a poena
portate, precor, templa ad Triviae.
urbe est nostra mitior Aulis
980et Taurorum barbara tellus:
hospitis illic caede Utatur
numen superum,
civis gaudet Roma cruore.