Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
8. Transeamus ad patrimonia, maximam humanarum aerumnarum materiam ; nam si omnia
alia quibus angimur compares, mortes, aegrotationes,
metus, desideria, dolorum laborumque patientiam,
eum iis quae nobis mala pecunia nostra exhibet, haec
pars multum praegravabit.
[2]
Itaque cogitandum est,
quanto levior dolor sit non habere quam perdere ;
et intellegemus paupertati eo minorem tormentorum
quo minorem damnorum esse materiam. Erras
enim, si putas animosius detrimenta divites ferre ;
maximis minimisque corporibus par est dolor vulneris.
[3]
Bion eleganter ait non minus molestum esse calvis
quam comatis pilos velli. Idem scias licet de pauperibus locupletibusque, par illis esse tormentum ; utrique
enim pecunia sua obhaesit nec sine sensu revelli
potest. Tolerabilius autem est, ut dixi, faciliusque
non adquirere quam amittere, ideoque laetiores
videbis, quos numquam fortuna respexit, quam quos
deseruit.
[4]
Vidit hoc Diogenes, vir ingentis animi,
et effecit, ne quid sibi eripi posset. Tu istud paupertatem, inopiam, egestatem voca, quod voles ignominiosum securitati nomen impone. Putabo hunc
non esse felicem, si quem mihi alium inveneris, cui
nihil pereat. Aut ego fallor, aut regnum est inter
[p. 242]
avaros, circumscriptores, latrones, plagiarios unum
esse, cui noceri non possit.
[5]
Si quis de felicitate
Diogenis dubitat, potest idem dubitare et de deorum
immortalium statu, an parum beate degant, quod
illis nec praedia nec horti sint nec alieno colono rura
pretiosa nec grande in foro faenus. Non te pudet,
quisquis divitiis adstupes ? Respice agedum mundum ; nudos videbis deos, omnia dantis, nihil habentis.
Hunc tu pauperem putas an dis immortalibus similem,
qui se fortuitis omnibus exuit ?
[6]
Feliciorem tu
Demetrium Pompeianum vocas, quem non puduit
locupletiorem esse Pompeio ? Numerus illi cotidie
servorum velut imperatori exercitus referebatur, cui
iam dudum divitiae esse debuerant duo vicarii et
cella laxior.
[7]
At Diogeni servus unicus fugit nec
eum reducere, eum monstraretur, tanti putavit.
" Turpe est," inquit, " Manen sine Diogene posse
vivere, Diogenen sine Mane non posse." Videtur
mihi dixisse : " Age tuum negotium, fortuna; nihil
apud Diogenen iam tui est. Fugit mihi servus, immo
liber abii ! " Familia petit vestiarium victumque ;
[8]
tot ventres avidissimorum animalium tuendi sunt,
emenda vestis et custodiendae rapacissimae manus
et flentium detestantiumque ministeriis utendum.
[p. 244]
Quanto ille felicior, qui nihil ulli debet, nisi cui
facillime negat, sibi!
[9]
Sed quoniam non est nobis
tantum roboris, angustanda certe sunt patrimonia,
ut minus ad iniurias fortunae simus expositi.
Habiliora sunt corpora in bello illa, quae in arma
sua contrahi possunt, quam quae superfunduntur et
undique magnitudo sua vulneribus obicit. Optimus
pecuniae modus est, qui nec in paupertatem cadit,
nec procul a paupertate discedit.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.