Mate/r, te appello,1 tu/, quae curam so/mno suspensa/m2 levas,haec cum pressis3 et flebilibus modis, qui totis theatris maestitiam inferant, concinuntur, difficile est non eos qui inhumati4 sint miseros iudicare. “prius qua/m ferae volucre/sque—” metuit, ne laceratis membris minus bene utatur; ne combustis, non extimescit.
Neque te/ mei miseret, su/rge et sepeli na/tum—!
Neu re/liquias seme/sas5 sireis de/nudatis o/ssibus7 non intellego, quid metuat, cum tam bonos septenarios fundat ad tibiam. Tenendum est igitur nihil curandum esse post mortem, cum multi inimicos etiam mortuos poeniuntur.89 exsecratur luculentis sane versibus apud Ennium10 Thyestes, primum ut naufragio pereat Atreus: durum hoc sane; talis enim interitus non est sine gravi sensu; illa inania:
Per te/rram sanie de/libutas6 foe/de divexa/rier—
Ipse summis sa/xis fixus a/speris, evi/sceratus,
La/tere pendens, sa/xa spargens ta/bo, sanie et sa/nguine atro—