‘ γὰρ εἰσελθὼν τὸ σῶμα συνεξέκαυσε 1 καὶ κατανάλωσε τὸ μανιῶδες τῆς ψυχῆς. ὥσπερ γὰρ 2 ἡ θρηνῳδία καὶ ὁ ἐπικήδειος αὐλὸς ἐν ἀρχῇ πάθος κινεῖ καὶ δάκρυον ἐκβάλλει 3, προάγων δὲ τὴν ψυχὴν εἰς οἶκτον οὕτω κατὰ μικρὸν ἐξαιρεῖ καὶ ἀναλίσκει τὸ λυπητικόν ὁμοίως; ἴδοις ἂν καὶ τὸν οἶνον, ὅταν σφόδρα ταράξῃ καὶ παροξύνῃ 4 τὸ ἀκμαῖον καὶ θυμοειδές, αὖθις καταδύοντα καὶ καθιστάντα 5 τὴν διάνοιαν, ὡς πορρωτέρω μέθης προϊοῦσαν ἡσυχάζειν.’ [p. 130]
Περὶ τοῦ ‘ἢ πέντε πίνειν ἢ τρί᾽’ ἢ μὴ τέσσαρα.
ἐμοῦ δὲ ταῦτ᾽ εἰπόντος, Ἀρίστων 6 ἀναβοήσας ὥσπερ εἰώθει ‘πέφανται’ εἶπεν ‘εἰς τὰ συμπόσια ’