λέγει δὲ τὸ πρωινὸν ἔμβρωμα, ὃ ἡμεῖς ἀκρατισμὸν καλοῦμεν διὰ τὸ ἐν ἀκράτῳ βρέχειν καὶ προσίεσθαι ψωμούς, ὡς Ἀντιφάνης:
ἐσσυμένως ἐπένοντο καὶ ἐντύνοντ᾽ ἄριστον.
ἄριστον ἐν ὅσῳ ... ὁ μάγειρος ποιεῖ, εἶτ᾽ ἐπάγει:
συνακρατίσασθαι πῶς ἔχεις μετ᾽ ἐμοῦ; καὶ Κάνθαρος:
Ἀριστομένης:
α. οὐκοῦν ἀκρατισώμεθ᾽ αὐτοῦ. β. μηδαμῶς:
Ἰσθμοῖ γὰρ ἀριστήσομεν.
Φιλήμων δέ φησιν ὅτι τροφαῖς δ᾽ ἐχρῶντο οἱ παλαιοί, ἀκρατίσματι, ἀρίστῳ, ἑσπερίσματι, δείπνῳ. τὸν μὲν οὖν ἀκρατισμὸν διανηστισμὸν ἔλεγον, τὸ δ᾽ ἄριστον δεῖπνον τὸ δ᾽ ἑσπέρισμα δορπηστόν, [p. 50] τὸ δὲ δεῖπνον ἐπιδορπίδα. ἐστὶ δ᾽ ἡ τάξις καὶ παρ᾽ Αἰσχύλῳ τῶν ὀνομάτων ἐν οἷς ὁ Παλαμήδης πεποίηται λέγων
ἀκρατιοῦμαι μικρόν, εἶθ᾽ ἥξω πάλιν
ἄρτου δὶς ἢ τρὶς ἀποδακών.
τῆς δὲ τετάρτης τροφῆς οὕτως Ὅμηρος μέμνηται ‘σὺ δ᾽ ἔρχεο δειελιήσας,’ ὃ καλοῦσί τινες δειλινόν, ὅ ἐστι μεταξὺ τοῦ ὑφ᾽ ἡμῶν λεγομένου ἀρίστου καὶ δείπνου. καὶ ἄριστον μέν ἐστι τὸ ὑπὸ τὴν ἕω λαμβανόμενον, δεῖπνον δὲ τὸ μεσημβρινὸν ὃ ἡμεῖς ἄριστον, δόρπον δὲ τὸ ἑσπερινόν. μήποτε δὲ καὶ συνωνυμεῖ τὸ ἄριστον τῷ δείπνῳ. ἐπὶ γὰρ τῆς πρωινῆς που τροφῆς ἔφη: ‘οἱ δ᾽ ἄρα δεῖπνον ἕλοντο, ἀπὸ δ᾽ αὐτοῦ θωρήσσοντο.’ μετὰ γὰρ τὴν ἀνατολὴν εὐθὺς δειπνοποιησάμενοι προέρχονται εἰς τὴν μάχην.
καὶ ταξιάρχας χἀκατοντάρχας στρατῷ ἔταξα. σῖτον δ᾽ εἰδέναι διώρισα
ἄριστα, δεῖπνα, δόρπα δ᾽ αἱρεῖσθαι τρίτα.
