καὶ Ἀρχίλοχος:
βρῦτον δὲ τὸν χερσαῖον οὐ φίλον πιεῖν.
μνημονεύει τοῦ πώματος Αἰσχύλος ἐν Λυκούργῳ:
ὥσπερ παρ᾽ αὐλῷ βρῦτον ἢ Θρέιξ ἀνὴρ
ἢ Φρὺξ ἔβρυζε: κύβδα δ᾽ ἦν πονευμένη.
Ἑλλάνικος δ᾽ ἐν Κτίσεσι καὶ ἐκ βριζῶν, φησί, κατασκευάζεται τὸ βρῦτον, γράφων ὧδε: ' πίνουσι δὲ βρῦτον ἐκ τῶν βριζῶν, , καθάπερ οἱ Θρᾷκες ἐκ τῶν κριθῶν Ἑκαταῖος δ᾽ ἐν δευτέρῳ περιηγήσεως εἰπὼν περὶ Αἰγυπτίων ὡς ἀρτοφάγοι εἰσὶν ἐπιφέρει: ' τὰς κριθὰς ἐς τὸ πῶμα καταλέουσιν ἐν δὲ τῇ τῆς Εὐρώπης περιόδῳ Παίονάς φησι πίνειν βρῦτον ἀπὸ τῶν κριθῶν καὶ παραβίην ἀπὸ κέγχρου καὶ κόνυζαν. ' ἀλείφονται δέ, ' φησίν, : ἐλαίῳ ἀπὸ γάλακτος καὶ ταῦτα μὲν ταύτῃ. τῷ”
κἀκ τῶνδ᾽ ἔπινε βρῦτον ἀκμαῖον χρόνῳ
κἀσεμνοκόμπει, ὁ τοῦτ᾽ ἐν ἀνδρείᾳ τιθείς.