οὐ τὸν τραγικὸν λέγει ποιητήν, ἀλλά τινα ὁμώνυμον αὐτῷ, ἤτοι φίλοινόν τινα ἢ αἰτίαν ἔχοντα οὐ χρηστήν, ὥς φησιν Ἀντίοχος ὁ Ἀλεξανδρεὺς ἐν τῷ περὶ τῶν ἐν τῇ μέσῃ κωμῳδίᾳ κωμῳδουμένων Ποιητῶν. τὸ γὰρ ἐπάγεσθαι κατὰ τὰς ἑστιάσεις κυμβία καὶ δοκεῖν τούτοις διαμάχεσθαι εἰς ἑκάτερα τείνει, μνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ καὶ Ἀναξανδρίδης ἐν Νηρηίσιν:
οὐ κύλικας ἐπὶ τὰ δεῖπνα Χαιρήμων φέρει,
οὐ κυμβίοισι πεπολέμηκ᾽ Εὐριπίδης;
καὶ Ἔφιππος ἐν Ὁμοίοις ἢ Ὀβελιαφόροις:
δὸς δὴ τὸν χόα
αὐτῷ σύ, Κῶμε,2 καὶ τὸ κυμβίον φέρων:
Εὐριπίδης τις σήμερον γενήσεται.
[p. 140] ὅτι δὲ καὶ πλοῖον ἡ κύμβη Σοφοκλῆς ἐν Ἀνδρομέδᾳ φησίν:
Διονυσίου δὲ δράματ᾽ ἐκμαθεῖν δέοι
καὶ Δημοφῶντος ἅττ᾽ ἐποίησεν εἰς Κότυν,4
ῥήσεις τε κατὰ δεῖπνον Θεόδωρός μοι λέγοι,
Λάχητὶ τ᾽6 οἰκήσαιμι τὴν ἑξῆς θύραν,
κυμβία τε παρέχοιμ᾽ ἑστιῶν Εὐριπίδῃ,7
κύββα ποτήριον Ἀπολλόδωρος Παφίους.
ἵπποισιν ἢ κύμβαισι ναυστολεῖς χθόνα;