πλέκεται δ᾽ οὗτος ἐκ τοῦ στρουθίου καλουμένου ἄνθους, οὗ μνημονεύει Θεόφραστος ἐν ἕκτῳ Φυτικῆς Ἱστορίας ἐν τούτοις ‘ ἀνθεῖ δὲ καὶ ἡ ἶρις τοῦ θέρους καὶ τὸ στρούθιον καλούμενον, ὃ τῇ μὲν ὄψει καλὸν ἄνθος, ἄοσμον δέ.’ Γαλήνη δ᾽ ἡ Σμυρναία στρουθιον αὐτὸν ὀνομάζει. πόθος. οὕτως τις στέφανος ὀνομάζεται, ὡς Νίκανδρός φησιν ὁ Κολοφώνιος ἐν Γλώσσαις: καὶ ἴσως ὁ ἀπὸ τοῦ οὕτω καλουμένου ἄνθους πλεκόμενος, οὗ μνημονεύει ὁ αὐτὸς Θεόφραστος ἐν τῷ ἕκτῳ τῶν Φυτικῶν γράφων ὧδε: ‘τὰ δὲ θερινὰ μᾶλλον, ἥ τε λυχνὶς καὶ τὸ Διὸς ἄνθος καὶ τὸ κρίνον καὶ τὸ ἴφυον καὶ ἀμάρακος ὁ Φρύγιος, ἔτι [p. 138] δὲ ὁ πόθος καλούμενος, οὗτος δὲ ἐστι διττός, ὁ μὲν ἔχων τὸ ἄνθος ὅμοιον ὑακίνθῳ, ὁ δ᾽ ἕτερος ἄχρως, ἔκλευκος,1 ᾧ χρῶνται πρὸς τοὺς τάφους.’ καταλέγει δὲ Εὔβουλος καὶ ἄλλους στεφάνους:
ὦ μάκαρ, ἥτις ἔχουσ᾽ ἐνὶ δωματίῳ στρουθίον: ἀεροφόρητον
λεπτότατον περὶ σῶμα συνίλλεται
ἡδύπνοον περὶ νυμφίον εὔτριχα,
κισσὸς ὅπως Καλάμῳ περιφύεται
αὐξόμενος ἔαρος ὀλολυγόνος
ἔρωτι κατατετηκώς.
κἀν τοῖς ἑξῆς τάδε φησί:
Αἰγίδιον, σὺ δὲ τόνδε φορήσεις
στέφανον πολυποίκιλον ἀνθέων,
ὑγρότατον,2 χαριέστατον, ὦ Ζεῦ:
τί γάρ; αὐτὸν ἔχουσα φιλήσει.
”
στεφάνους ἴσως βούλεσθε: πότερ᾽ ἑρπυλλίνους
ἢ μυρτίνους ἢ τῶν διηνθεμισμένων;
β. τῶν μυρτίνων βουλόμεθα τουτωνί: σὺ δὲ
τὰ γ᾽ ἄλλα πώλει πάντα πλὴν τῶν μυρτίνων.
