Ἀραρὼς δ᾽ ἐν Πανὸς γοναῖς:
οἴχωκε γὰρ κροτητὰ πηκτίδων μέλη,
λύραι μόναυλοί θ᾽ οἷς ἐχαίρομεν τέως
ναούς τ᾽ ἐρημοῖ πισσοκωνίας Ἄρης.
Ἀναξανδρίδης δ᾽ ἐν Θησαυρῷ:
ἀναρπάσας μόναυλον εὐθὺς πῶς δοκεῖς
κούφως ἀνήλλετο.
καὶ ἐν Φιαληφόρῳ: ...
ἀναλαβὼν
μόναυλον ηὔλουν τὸν ὑμέναιον.
Σώπατρος Βακχίδι:
τὸν μόναυλον ποῖ τέτροφας; οὗτος Σύρε.
β. ποῖον μόναυλον; α. τὸν κάλαμον.
Πρωταγορίδης δ᾽ ὁ Κυζικηνὸς ἐν δευτέρῳ περὶ τῶν ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεών φησιν ‘ παντὸς δὲ ὀργάνου κατὰ μίτον ἧπται, κροτάλων, ὑπὸ φανοῦ,4 πανδούρου, τῷ τε ἡδεῖ μοναύλῳ τὰς ἡδίστας ' ἁρμονίας ἀναμινυρίζει.’ Ποσειδώνιος δ᾽ ὁ ἀπὸ τῆς στοᾶς φιλόσοφος ἐν τῇ τρίτῃ τῶν ἱστοριῶν διηγούμενος περὶ τοῦ Ἀπαμέων πρὸς Λαρισαίους πολέμου γράφει τάδε: ‘ παραζωνίδια καὶ λογχάρι ἀνειληφότες ἰῷ καὶ ῥύπῳ [p. 300] κεκρυμμένα, πετάσια δ᾽ ἐπιτεθειμένοι καὶ προσκόπια σκιὰν μὲν ποιοῦντα, καταπνεῖσθαι δ᾽ οὐ κωλύοντα τοὺς τραχήλους, ὄνους ἐφελκόμενοι γέμοντας οἴνου καὶ βρωμάτων παντοδαπῶν, οἷς παρέκειτο φωτίγγια καὶ μοναύλια, κώμων οὐ πολέμων ὄργανα.’ οὐκ ἀγνοῶ δὲ ὅτι Ἀμερίας ὁ Μακεδὼν ἐν ταῖς Γλώσσαις τιτύρινόν φησι καλεῖσθαι τὸν μόναυλον.᾿ 'ἴδε ἀπέχεις, καλὲ Οὐλπιανέ, καὶ τὸν τῆς φώτιγγος μνημονεύοντα ὅτι δὲ ὁ μόναυλος ἦν ὁ νῦν καλούμενος καλαμαύλης σαφῶς παρίστησιν Ἡδύλος ἐν τοῖς ἐπιγράμμασιν οὑτωσὶ λέγων
καὶ τὸ μόναυλον μέλος ἤχησε.
ὥσπερ οὖν τοὺς τῷ καλάμῳ αὐλοῦντας καλαμαύλας λέγουσι νῦν, οὕτω καὶ ῥαππαύλας, ὥς φησιν Ἀμερίας ὁ Μακεδὼν ἐν ταῖς Γλώσσαις, τοὺς τῇ ”
τοῦτο Θέων ὁ μόναυλος ὑπ᾽ ἠρίον ὁ γλυκὺς οἰκεῖ
αὐλητής, μίμων ἡ ᾿ν θυμέλῃσι Χάρις,
τυφλὸς ὑπαὶ γήρως εἶχεν καὶ Σκίρπαλον υἱόν,
νήπιον ὅντ᾽ ἐκάλει Σκίρπαλον Εὐπαλάμου,
ἀείδων αὐτοῦ τὰ γενέθλια: τοῦτο γὰρ εἶχεν
τὴν παλαμῶν ἀρετὴν τοὔνομα σημανέων.
ηὔλει δὴ Γλαύκης μεμεθυσμένα παίγνια Μουσέων
ἢ τὸν ἐν ἀκρήτοις Βάτταλον ἡδυπότην
ἢ καὶ Κώταλον ἢ καὶ Πάκαλον, ἀλλὰ Θέωνα
τὸν καλαμαυλήτην εἴπατε “χαῖρε Θέων.”
