Διοκλῆς δ᾽ ἐν πρώτῳ Ὑγιεινῶν ‘οἱ δὲ πετραῖοι,’ φησίν, ‘ καλούμενοι μαλακόσαρκοι, κόσσυφοι, κίχλαι, πέρκαι, κωβιοί, φυκίδες, ἀλφηστικός.’ Νουμήνιος δὲ ἐν Ἁλιευτικῷ: [p. 370]
τρίγλην δ᾽ εἰ μὲν ἐδηδοκοίη τένθου τινὸς ἀνδρός.
Ἐπίχαρμος δ᾽ ἐν Ἥβας γάμῳ:
γλαύκους ἢ ὀρφῶν ἔναλον γένος ἠὲ μελάγχρων
κόσσυφον ἢ κίχλας ἁλιειδέας.
Ἀριστοτέλης δ᾽ ἐν τῷ περὶ ζωικῶν ‘ καὶ τὰ μὲν μελανόστικτα, ὥσπερ κόσσυφος, τὰ δὲ ποικιλόστικτα, ὥσπερ κίχλη.’ Παγκράτης δ᾽ ὁ Ἀρκὰς ἐν ἔργοις θαλαττίοις τὴν κίχλην πολλοῖς ὀνόμασί φησι καλεῖσθαι:
βαμβραδόνες τε καὶ κίχλαι λαγοὶ δράκοντές τ᾽ ἄλκιμοι.
Νίκανδρος δ᾽ ἐν τετάρτῳ Ἑτεροιουμένων φησίν
οἷς ἤδη κίχλην οἰνώδεα, τὴν καλαμῆες
σαῦρον κικλήσκουσι καὶ αἰολίην, ὀρφίσκον,
πιότατον κεφαλῇ.
ἢ σκάρον ἢ κίχλην πολυώνυμον.