ἐν δὲ Εὐρώπῃ πάλιν ἐπὶ παροψήματος διὰ πλειόνων εἴρηκεν, ἐν οἷς ἐστι καὶ τάδε: [p. 164]
ὁπόθεν ἔσοιτο μᾶζα καὶ παροψίδες.
κἀν τοῖς δ᾽ ἑξῆς δίεισιν ὥσπερ ἐπὶ παροψήματος λέγων τῶν παροψίδων. ἐν δὲ Φάωνι:
α. γυνὴ καθεύδουσ᾽ ἐστὶν ἀργόν. Ζ. μανθάνω.
α. ἐγρηγορυίας δ᾽ εἰσὶν αἱ παροψίδες
αὐταὶ μόνον κρεῖττον πολὺ χρῆμ᾽ εἰς ἡδονὴν
ἢ τἄλλα. Ζ. βείνου γάρ τινες παροψίδες
εἰσ᾽, ἀντιβολῶ σ᾽;
Ἀριστοφάνης Δαιδάλῳ:
τὰ δ᾽ ἀλλότρι᾽ ἔσθ᾽ ὅμοια ταῖς παροψίσι:
βραχὺ γάρ τι τέρψαντ᾽ ἐξανάλωται ταχύ.
”
πάσαις γυναιξὶν ἐξ ἑνὸς γέ του τρόπου
ὥσπερ παροψὶς μοιχὸς ἐσκευασμένος.