ἐν δὲ Δὶς πενθοῦντι Ζωπύρας τινὸς μνημονεύων φησί:
γυναιξὶ δ᾽ ἀρκεῖ πάντ᾽ ἐὰν οἶνος παρῇ
πίνειν διαρκής. β. ἀλλὰ μήν, νὴ τὼ θεώ,
ὁ ἔσται γ᾽ ὅσον ἂν βουλώμεθ᾽, ἔσται καὶ μάλα
ἡδὺς γ᾽, ὀδόντας οὐκ ἔχων, ἤδη σαπρὸς
γεγώς, γέρων γε δαιμονίως. λ. ἀσπάζομαι
γραῦν σφίγγα πρὸς ἐμὲ ... ὡς αἰνίγματα
λέγε καὶ τὰ λοιπά. [p. 500]
Ἀντιφάνης Βάκχαις:
καὶ Ζωπύρα,
οἰνηρὸν ἀγγεῖον.
”
ἐπεὶ δὲ τοῦτ᾽ οὐκ ἔστι, κακοδαίμων σφόδρα
ὅστις γαμεῖ γυναῖκα, πλὴν ἐν τοῖς Σκύθαις: