κυλικηγορήσων ἔρχομαι, οὐ τῶν Κυλικράνων εἷς ὑπάρχων, οὓς χλευάζων Ἕρμιππος ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν τοῖς Ἰάμβοις φησὶν
οὐ γᾶν αὐλακισμέναν ἀρῶν,1 ἀλλ᾽ ἄσκαφον ματεύων,
Ἡρακλεῶται δ᾽ εἰσὶν οὗτοι οἱ ὑπὸ τῇ Οἴτῃ κατοικοῦντες, ”
εἰς τὸ Κυλικράνων βαδίζων σπληνόπεδον ἀφικόμην:
εἶδον οὖν τὴν Ἡράκλειαν καὶ μάλ᾽ ὡραίαν πόλιν.