anonymi epigrammatici
χάλκεός εἰμι λέων κρουνοὶ δέ μοι ὄμματα δοιά,
καὶ στόμα, καὶ δὲ θέναρ δεξιτεροῖο ποδός.
πλήθει δὲ κρητῆρα δύ᾽ ἤμασι δεξιὸν ὄμμα,
καὶ λαιὸν τρισσοῖς, καὶ πισύροισι θέναρ:
ἄρκιον ἓξ ὥραις πλῆσαι στόμα: σὺν δ᾽ ἅμα πάντα,
καὶ στόμα καὶ γλῆναι καὶ θέναρ, εἰπὲ πόσον.