σοὶ μὲν ταῦτα δοκοῦντ᾽ ἔστω, ἐμοὶ δὲ τάδε.ἐγὼ δ᾽ ἐπεὶ παρεξέβην περὶ τῶν ἀρχαίων κράσεων διαλεγόμενος, ἐπαναλήψομαι τὸν λόγον τὰ ὑπὸ Ἀλκαίου τοῦ μελοποιοῦ λεχθέντα ἐπὶ νοῦν βαλλόμενος: φησὶ γάρ που οὗτος ῾fr. 41, 4 B':'
ἔγχεε κέρναις ἕνα καὶ δύο.ἐν τούτοις γάρ τινες οὐ τὴν κρᾶσιν οἴονται λέγειν αὐτόν, ἀλλὰ σωφρονικὸν ὄντα καθ᾽ ἕνα κύαθον ἄκρατον πίνειν καὶ πάλιν κατὰ δύο. τοῦτο δὲ ὁ Ποντικὸς Χαμαιλέων ἐκδέδεκται τῆς Ἀλκαίου φιλοινίας ἀπείρως ἔχων. κατὰ γὰρ πᾶσαν ὥραν καὶ πᾶσαν περίστασιν πίνων ὁ ποιητὴς οὗτος εὑρίσκεται: χειμῶνος μὲν ἐν τούτοις ῾fr. 34 B':'
ὕει μὲν ὁ Ζεύς, ἐκ δ᾽ ὀρανῶ μέγαςθέρους δέ ῾fr. 39':'
χειμών, πεπάγασιν δ᾽ ὑδάτων ῥοαί ....
κάββαλλε τὸν χειμῶν᾽, ἐπὶ μὲν τιθεὶς
πῦρ, ἐν δὲ κέρναις οἶνον ἀφειδέως
μελιχρόν, αὐτὰρ ἀμφὶ κόρσᾳ
μαλθακὸν ἀμφι .... γνόφαλλον.
τέγγε πνεύμονας οἴνῳ: τὸ γὰρ ἄστρον περιτέλλεται:τοῦ δ᾽ ἔαρος ῾fr. 45':'
ἁ δ᾽ ὥρα χαλεπά, πάντα δὲ δίψαισ᾽ ὑπὸ καύματος.
ἦρος ἀνθεμόεντος ἐπάιον ἐρχομένοιο.καὶ προελθών:
ἐν δὲ κέρνατε τῶ μελιαδέος ὅττι τάχισταἐν δὲ τοῖς συμπτώμασιν ῾fr. 35':'
κρατῆρα.
οὐ χρὴ κακοῖσι θυμὸν ἐπιτρέπην.ἐν δὲ ταῖς εὐφρόναις ῾fr. 20':'
προκόψομεν γὰρ οὐδὲν ἀσάμενοι,
ὦ Βυκχί: φάρμακον δ᾽ ἄριστον
οἶνον ἐνεικαμένοις μεθύσθην.
νῦν χρὴ μεθύσθην καί τινα πρὸς βίανκαὶ καθόλου δὲ συμβουλεύων φησίν ῾fr. 44':'
πώνην, ἐπειδὴ κάτθανε Μυρσίλος.
μηδὲν ἄλλο φυτεύσῃς πρότερον δένδριον ἀμπέλω.πῶς οὖν ἔμελλεν ὁ ἐπὶ τοσοῦτον φιλοπότης νηφάλιος εἶναι καὶ καθ᾽ ἕνα καὶ δύο κυάθους πίνειν; αὐτὸ γοῦν τὸ ποιημάτιον, φησὶ Σέλευκος, ἀντιμαρτυρεῖ τοῖς οὕτως ἐκδεχομένοις. φησὶ γάρ ῾fr. 41':'
πίνωμεν: τί τὰ λύχν᾽ ὀμμένομεν; δάκτυλος ἁμέρα.ἕνα πρὸς δύο ῥητῶς κιρνάναι κελεύων.
κὰδ δ᾽ ἄειρε κυλίχναις μεγάλαις αιταποικιλα:
οἶνον γὰρ Σεμέλας καὶ Διὸς υἱὸς λαθικαδέα
ἀνθρώποισιν ἔδωκ᾽. ἔγχεε κέρναις ἕνα καὶ δύο
πλέαις κὰκ κεφαλᾶς: <ἁ> δ᾽ ἁτέρα τὰν ἁτέραν κύλιξ
ὠθήτω,