ἐὰν ἐπιχώριοςἐκαλοῦντο δ᾽ οἱ μετιόντες τὴν τοιαύτην παιδιὰν παρὰ τοῖς Λάκωσι δικηλισταί, ὡς ἄν τις σκευοποιοὺς εἴπῃ καὶ μιμητάς. τοῦ δὲ εἴδους τῶν δικηλιστῶν πολλαὶ κατὰ τόπους εἰσὶ προσηγορίαι. Σικυώνιοι μὲν γὰρ φαλλοφόρους αὐτοὺς καλοῦσιν, ἄλλοι δ᾽ αὐτοκαβδάλους, οἳ δὲ φλύακας, ὡς Ἰταλοί, σοφιστὰς δὲ οἱ πολλοί: Θηβαῖοι δὲ καὶ τὰ πολλὰ ἰδίως ὀνομάζειν εἰωθότες ἐθελοντάς. ὅτι δὲ καινουργοῦσιν κατὰ τὰς φωνὰς οἱ Θηβαῖοι Στράττις ἐπιδείκνυσιν ἐν Φοινίσσαις διὰ τούτων ῾I 725 K':'
ἰατρὸς εἴπῃ ‘τρυβλίον τούτῳ δότε
πτισάνης ἕωθεν᾽, καταφρονοῦμεν εὐθέως:
ἂν δὲ πτισάναν καὶ τρυβλίον, θαυμάζομεν.
καὶ πάλιν ἐὰν μὲν τευτλίον, παρείδομεν:
ἐὰν δὲ σεῦτλον, ἀσμένως ἠκούσαμεν,
ὡς οὐ τὸ σεῦτλον ταὐτὸν ὂν τῷ τευτλίῳ.
ξυνίετ᾽ οὐδέν, πᾶσα Θηβαίων πόλις,
οὐδέν ποτ᾽ ἀλλ᾽ ἢ πρῶτα μὲν τὴν σηπίαν
ὀπιτθοτίλαν, ὡς λέγουσ᾽, ὀνομάζετε:
τὸν ἀλεκτρυόνα δ᾽ ὀρτάλιχον, τὸν ἰατρὸν δὲ
σάκταν, βέφυραν [δὲ] τὴν γέφυραν, τῦκα δὲ
τὰ σῦκα, κωτιλάδας δὲ τὰς χελιδόνας,
τὴν ἔνθεσιν δ᾽ ἄκολον, τὸ γελᾶν δὲ κριδδέμεν,
νεασπάτωτον δ᾽, ἤν τι νεοκάττυτον ᾖ.