Κηφισόδωρόν φασιν ἐπικαλούμενονμνημονεύει δ᾽ αὐτοῦ καὶ Νικόστρατος ἐν Σύρῳ ῾II 226 K':'
Πλάνον τιν᾽ ἐν Ἀθήναις γενέσθαι, τὴν σχολὴν
εἰς τοῦτο τὸ μέρος τοῦ βίου καταχρώμενον.
τοῦτον ἐντυχόντα πρὸς τὸ σιμὸν ἀνατρέχειν,
ἢ συγκαθεῖναι τηπι τῇ βακτηρίᾳ.
Κηφισόδωρον οὐ κακῶς μὰ τὸν ΔίαΠανταλέοντος δὲ μνημονεύει Θεόγνητος ἐν Φιλοδεσπότῳ ῾III 365 K':'
τὸν πλάνον φασὶ στενωπὸν εἰς μέσον στῆσαί τινας
ἀγκαλίδας ἔχοντας, ὥστε μὴ παρελθεῖν μηδένα.
ὁ Πανταλέων μὲν αὐτὸς αὐτοὺς τοὺς ξένουςκαὶ Χρύσιππος δ᾽ ὁ φιλόσοφος ἐν ε# περὶ τοῦ Καλοῦ καὶ τῆς Ἡδονῆς περὶ τοῦ Πανταλέοντος τάδε γράφει: ‘ὁ δὲ πλάνος Πανταλέων τελευτᾶν μέλλων ἑκάτερον τῶν υἱῶν κατ᾽ ἰδίαν ἐξηπάτησε, φήσας μόνῳ αὐτῷ λέγειν ὅπου κατωρύχοι τὸ χρυσίον: ὥστε μάτην ὕστερον κοινῇ σκάπτοντας αἰσθέσθαι ἐξηπατημένους."
τούς τ᾽ ἀγνοοῦντας αὐτὸν ἐπλάνα, καὶ σχεδὸν
ἀπεκραιπάλα τὰ πλεῖστα, τοῦ γελάσαι χάριν
ἰδίαν τιν᾽ αὑτῷ θέμενος ἀδολεσχίαν.