<οὐδ᾽> ὀψοφαγεῖν οὐδὲ κιχλίζειν.Κηφισόδωρος Ὑί ῾I 802 K':'
οὐδ᾽ ὀψοφάγος οὐδ᾽ ἀδολέσχης.Μάχων Ἐπιστολῇ ῾IV 496 M':'
ὀψοφάγος εἰμί. τοῦτο δ᾽ ἐστὶ τῆς τέχνηςπρὸς τούτοις τοῖς ὀψοφάγοις, ἄνδρες ἑταῖροι, οἶδα καὶ τὸν παρ᾽ Ἠλείοις τιμώμενον Ὀψοφάγον Ἀπόλλωνα. μνημονεύει δὲ αὐτοῦ Πολέμων ἐν τῇ πρὸς Ἄτταλον ἐπιστολῇ ῾fr. 70 Pr'.' οἶδα δὲ καὶ τὴν ἐν τῇ Πισάτιδι γραφὴν ἀνακειμένην ἐν τῷ τῆς Ἀλφειώσας Ἀρτέμιδος ἱερῷ ῾Κλεάνθους δ᾽ ἐστὶ τοῦ Κορινθίοὐ, ἐν ᾗ Ποσειδῶν πεποίηται θύννον τῷ Διὶ προσφέρων ὠδίνοντι, ὡς ἱστορεῖ Δημήτριος ἐν ὀγδόῳ Τρωικοῦ διακόσμου ῾fr. 5 Gaede'.'
θεμέλιος ἡμῖν: προσπεπονθέναι τι δεῖ
τὸν μὴ τὰ παραδοθέντα λυμανούμενον.
<ὁ> πεφροντικὼς αὑτοῦ γὰρ οὐκ ἔσται κακός.
ἔπειτ᾽ ἐπὰν ᾖ καθαρὰ τᾀσθητήρια,
οὐκ ἂν διαμάρτοις. ἕψε καὶ γεύου πυκνά.
ἅλας οὐκ ἔχει: προσένεγκ᾽. <ἔτ᾽> ἐπιδεῖταί τινος
ἑτέρου: πάλιν γεύου σύ, μέχρι ἂν ἡδὺς ᾖ,
ὥσπερ λύραν ἐπίτειν᾽, ἕως <ἂν> ἁρμόσῃ.
εἶθ᾽ ὁπόταν ἤδη πάντα συμφωνεῖν δοκῇ,
εἴσαγε διὰ πασῶν νικολαίδας μυκόνιος.