ALREKR hét konungr, er bjó á Alreksstöðum. Hann
réð fyrir Hörðalandi. Hann átti Signýju, dóttur
konungs af Vörs. Kollr hét hirðmaðr hans, ok fylgdi
hann konungi norðr í Sogn ok sagði konungi allmikit
frá vænleik Geirhildar Drífsdóttur, því at hann hafði
sét hana við mungátsgerð, ok kveðst honum unna þess
ráðs. Til fundar við Geirhildi kom Höttr, er Óðinn
var reyndar, þá er hún var at léreptum. Hann keypti
því við hana, at Alrekr konungr skyldi eiga hana, en
hún skyldi á hann heita til alls. Konungr sá hana, er
hann fór heim, ok gerði brúðlaup til hennar it sama
haust. Konungr launaði Koll vel trúleik sinn ok gaf
honum jarlsdóm ok atsetu í Kollsey fyrir sunnan Harðsæ,
ok er þat fjölbyggt herað. Alrekr konungr mátti
eigi eiga þær báðar fyrir ósamþykki þeira ok kveðst
þá þeira eiga skyldu, er betra öl gerði mót honum, er
hann kæmi heim ór leiðangri. Þær kepptust um ölgerðina.
Signý hét á Freyju, en Geirhildr á Hött. Hann
lagði fyrir dregg hráka sinn ok kveðst vilja fyrir tilkvámu
sína þat, er var milli kersins ok hennar. En þat
reyndist gott öl. Þá kvað Alrekr:
"Geirhildr, getta,
gott er öl þetta,
ef því andmarkar
engir fylgja.
Ek sé hanga
á hávum gálga
son þinn, kona,
seldan Óðni."
Á þeim misserum var fæddr Víkarr, sonr Alreks ok
Geirhildar.
This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics