Sannazaro, Iacopo Napoli 1457 - 1530, eclogae piscatoriae, eclogae piscatoriae pisc. eclogae piscatoriae (S. M. Martini, 1995)

^1
2
3 Mirabar, vicina, Mycon, per litora nuper
Dum vagor exspectoque leves ad pabula thynnos,
Quid tantum insuetus streperet mihi corvus et udae
Per scopulos passim fulicae perque antra repostae
5Tristia flebilibus complerent saxa querelis,
Cum iam nec curvus resiliret ab aequore delphin
Nec solitos de more choros induceret undis.
Ecce dies aderat caram qua Phyllida terrae
Condidimus tumuloque pias deflevimus umbras,
10Ah miseri; et posthac nec tristes linquimus auras
Nec dubitat saevus solatia terre Pylemon.
⁴ Scilicet id fuerat tota quod nocte vaganti
Huc illuc, dum Pausilypi latus omne pererro
Piscosamque lego celeri Nesida phaselo,
15Nescio quid queruli gemerent lacrimabile mergi.
Phyllis ad inferias. Phyllis (si credimus) illos
Ad gemitum, o Lycida, tumulique ad sacra vocabat.
⁵ Eheu, care Mycon, qualis spectacula pompae
(Nunc recolo) quas ipse manus quaeve ora notavi
20His oculis; his, inquam, oculis quae funera vidi
Infelix; nec me tandem dolor improbus egit
In scopulos, in saxa, rogove absumpsit eodem
Ignea vis, vel saltem aliquis deus aequore mersit.
⁶ O Lycida, Lycida, nonne hoc felicius illi
25Evenisse putas quam si fumosa Lycotae
Antra vel hirsuti tegetem subiisset Amyntae,
Et nunc heu viles hamo sibi quaereret escas
Aut tenui laceras sarciret vimine nassas?
Sed tu, si quid habes veteres quod lugeat ignes,
30Quod manes cineresque diu testetur amatos,
Incipe, quandoquidem molles tibi litus harenas
Sternit et insani posuerunt murmura fluctus.
⁷ Immo haec quae cineri nuper properata parabam
Carmina, ab extremo cum iam cava litora portu
35Prospicerem et nivei venerarer saxa sepulcri,
Incipiam; tu coniferas ad busta cupressus
Sparge manu et viridi tumulum super intege myrto.
⁸ En tibi caerulei muscum aequoris, en tibi conchas
Purpureas, nec non toto quaesita profundo
40Et vix ex imis evulsa corallia saxis
Afferimus; tu sollemnes nunc incipe cantus.
Incipe, dum ad solem Baianus retia Milcon
Explicat et madidos componit in orbe rudentes.
⁹ Quos mihi nunc, Divae, scopulos, quae panditis antra,
45Nereides? quas tu secreti litoris herbas,
Glauce pater, quae monstriferis mihi gramina succis
Ostendes nunc, Glauce, quibus tellure relicta.
Ah miser, et liquidi factus novus incola ponti
Te sequar in medios mutato corpore fluctus
50Et feriam bifida spumantia marmora cauda?
Nam quid ego heu solis vitam sine Phyllide terris
Exoptem miser? aut quidnam rapta mihi luce
Dulce putem? quidve hic sperem? quid iam morer ultra
Infelix? an ut hac vili proiectus in alga
55Arentes tantum frutices desertaque cernam
Litora et ingrato iactem mea verba sepulcro?
Scilicet hos thalamos, hos felices hymenaeos
Concelebrem? sic speratae mihi gaudia taedae
Dat Venus? ambiguos sic dat Lucina timores?
60Quis mihi, quis tete rapuit, dulcissima Phylli,
Phylli meae quondam requies spesque unica vitae,
Nunc dolor aeternusque imo sub pectore luctus?
Non licuit tecum optatos coniungere somnos
Dulcia nec primae decerpere dona iuventae
65Aut simul extremos vitam producere in annos.
Nunc te (quis credat?) lapis hic habet et mihi nusquam es;
Nusquam terrarum Phyllis, sed fabula et umbrae
Frustrantur miseras per dira insomnia noctes.
Me miserum, qua te tandem regione requiram?
70Quave sequar? Per te quondam mihi terra placebat
Et populi laetaeque suis cum moenibus urbes;
Nunc iuvat immensi fines lustrare profundi
Perque procellosas errare licentius undas
Tritonum immistum turbis scopulosaque cete
75Inter et informes horrenti corpore phocas,
Quo numquam terras videam. Iam iam illa tot annis
Culta mihi tellus, populique urbesque valete,
Litora cara valete, vale simul optima Phylli.
Nos tibi, nos liquidis septem pro fluctibus aras
80Ponemus septemque tibi de more quotannis
Monstra maris magni vitulos mactabimus hirtos,
Et tibi septenis pendebunt ostrea sertis,
Ostrea muricibus variata albisque lapillis.
Hic tibi Nisaee et flavos resoluta capillos
85Cymodoce mitisque pia cum matre Palaemon
Et Panope et Siculi custos Galatea profundi
Sollemnes nectent choreas et carmina dicent
Quae Proteus quondam divino pectore vates
Edocuit, magni cum funera fleret Achillis
90Et Thetidis luctus consolaretur amaros.
At tu, sive altum felix colis aethera, seu iam
Elysios inter manes coetusque verendos
Lethaeos sequeris per stagna liquentia pisces,
Seu legis aeternos formoso pollice flores,
95Narcissumque crocumque et vivaces amaranthos,
Et violis teneras misces pallentibus algas,
Aspice nos mitisque veni; tu numen aquarum
Semper eris, semper laetum piscantibus omen.
Ut Nymphis Nereoque, ut flavicomae Amphitritae,
100Sic tibi victrices fundent libamina cymbae.
Interea tumulo supremum hoc accipe carmen,
Carmen quod, tenui dum nectit arundine linum,
Piscator legat et scopulo suspiret ab alto:
IN. GREMIO. PHYLLIS. RECVBAT. SIRENIS. AMATAE
105CONSVRGIS. GEMINO. FELIX. SEBETHE. SEPVLCRO
¹⁰ Dulce sonant, Lycida, tua carmina, nec mihi malim
Alcyonum lamenta aut udo in gramine ripae
Propter aquam dulces cycnorum audire querelas.
Sed tu (sic faciles vicina Megaria semper
110Sufficiat conchas, sic proxima Mergilline
Ostrea saxosaeque ferat tibi rupis echinos)
Quandoquidem nox obscuras iam distulit umbras
Necdum permensus caelum Sol, incipe rursus
Atque itera mihi carmen; habent iterata leporem.
¹¹ 115Ne miserum, ne coge, Mycon; sat lumina, sat iam
Exhaustae maduere genae; dolor (aspice) siccas
Obduxit fauces quatit et singultibus imum
Pectus, anhelantemque animam vox aegra relinquit.
Et tamen haec alias tibi nos et plura canemus.
120Fortasse et meliora, aderit si Musa canenti.
Quin et veliferis olim haec spectanda carinis,
Seu Prochytae, seu Miseni sub rupe patenti.
Inscribam grandesque notas ferrugine ducam
Praeteriens quas nauta mari percurrat ab alto
125Et dicat: "Lycidas, Lycidas haec carmina fecit".
Sed quoniam socii passim per litus ovantes
Exspectant poscuntque tuas ad retia vires,
Eia age iam surgamus. Ego haec ad busta sedebo;
Tu socios invise, escas nam quaerere tempus
130Et tibi nunc vacuae fluitant sine pondere nassae.