Poliziano, Angelo Montepulciano 1454 - Firenze 1494, elegiae, elegiae eleg. elegiae (I. Del Lungo, 1867)

¹
Molles o violae, Veneris munuscula nostrae,
Dulce quibus tanti pignus amoris inest,
Quae vos quae genuit tellus? Quo nectare odoras
Sparserunt zephyri mollis et aura comas?
5Vos ne in acidaliis aluit Venus aurea campis?
Vos ne sub Idalio pavit Amore nemore?
His ego crediderim citharas ornare corollis
Permessi in roseo margine Pieridas;
Hoc flore ambrosios incingitur Hora capillos;
10Hoc tegit indociles Gratia blanda sinus;
Haec Aurora suae nectit redimicula fronti,
Cum roseum verno pandit ab axe diem;
Talibus Hesperidum rutilant violaria gemmis,
Floribus his pictum possidet aura nemus;
15His distincta pii ludunt per gramina manes;
Hos foetus verna Chloridos herba parit.
Felices nimium violae, quas carpsperit illa
Dextera quae miserum me mihi subripuit!
Quas roscis digitis formoso admoverit ori
20Illi unde in me spicula torquet amor!
Forsitan et vobis haec illine gratia venit,
Tantus honor dominae spirat ab ore meae!
Aspice lacteolo blanditur ut illa colore,
Aspice purpureis ut rubet haec foliis;
25Hic color est dominae, roseo cum dulce pudore
Pingit lacteolas purpura grata genas.
Quam dulcem labris, quam late spirat odorem!
Eu, violae, in vobis ille remansit odor.
O fortunatae violae, mea vita, meumque
30Delitium, o animi portus et aura mei,
A vobis saltem, violae, grata oscula carpam,
Vos avida tangam terque quaterque manu,
Vos lachrymis satiabo meis quae moesta per ora
Perque sinum vivi fluminis instar eunt.
35Combibite has lachrymas, quae lentae pabula flammae
Saevus amor nostris exprimit ex oculis.
Vivite perpetuum, violae, nec solibus aestus
Nec vos mordaci frigore carpat hyems.
Vivite perpetuum, miseri solamen amoris,
40O violae, o nostri grata quies animi.
Vos eritis mecum semper, vos semper amabo,
Torquebor pulchra dum miser a domina,
Dumque cupidineae carpent mea pectora flammae,
Dum mecum stabunt et lachrymae et gemitus.