T. Maccius Plautus, Poenulus
F. Leo, Ed.

Antamonides

Si ego minam non ultus fuero probe, quam lenoni dedi,

tum profecto me sibi habento scurrae ludificatui.

is etiam me ad prandium ad se abduxit ignavissimus,

ipse abiit foras, mé reliquit pro atriensi in aedibus,

5ubi nec leno néque illae redeunt, nec quod edim quicquam datur.

pro maiore parte prandi pignus cepi, abii foras;

sic dedero: aere militari tetigero lenunculum.

nanctus est hominem, mina quem argenti circumduceret.

sed mea amica nunc mihi irato obviam veniat velim:

10iam pol ego illam pugnis totam faciam uti sit merulea,

ita replebo átritate, átrior multo ut siet,

quam Aegyptini, qui cortinam ludis per circum ferunt.

Anter.

Tene sis me arte, mea voluptas; male ego metuo miluos,

mala illa bestia est, ne forte me auferat pullum tuom.

Ad.

15Vt nequeo te satis complecti, mi pater.

Antam.
Ego me moror.

propemodúm hoc opsonare prandium potero mihi.

sed quid hoc ést? quid est? quid hóc est? quid ego video? quo modo?

quid hoc est conduplicationis? quae haec est congeminatio?

quis hic homo est cum tunicis longis quasi puer cauponius?

20satin ego oculis cerno? estne illaec mea amica Anterastilis?

et ea est certo. iam pridem ego me sensi nihili pendier.

non pudet puellam ámplexari baiolum in media via?

iam hercle ego illum éxcruciandum totum carnufici dabo.

sane genus hoc mulierosumst tunicis demissiciis.

25sed adire certum est hanc amatricem Africam.

heus tu, tibi dico, mulier, ecquid te pudet?

quid tibi negoti est autem cum istac? dic mihi.

Han.

Adulescens, salve.

Antam.
Nolo, nihil ad te attinet.

quid tibi hanc digito tactio est?

Han.
Quia mihi lubet.

Ant.

30Lubet?

Han.
Ita dico.

Ant.
Ligula, i in malam crucem.

tune hic amator audes esse, hallex viri,

aut contrectare quod mares homines amant?

deglupta mena, sarrapis, sementium,

manstruca, halagora, sampsa, tum autem plenior

35ali ulpicique quam Romani remiges.

Agor.

Num tibi, adulescens, malae aut dentes pruriunt,

qui huic es molestus, an malam rem quaeritas?

Antam.

Quin adhibuisti, dum istaec loquere, tympanum?

nam te cinaedum esse arbitror magis quam virum.

Agor.

40Scin quam cinaedus sum? ite istinc, servi, foras,

ecferte fustis.

Antam.
Heus tu, si quid per iocum

dixi, nolito in serium convertere.

Anter.

Qui tibi lubido est, opsecro, Antamonides,

loqui inclementer nostro cognato et patri?

45nam hic noster pater est; hic nos cognovit modo

et hunc sui fratris filium.

Antam.
Ita me Iuppiter

bene amet, bene factum. gaudeo et volup est mihi,

si quid lenoni óptigit magni mali.

quomque e virtute vobis fortuna optigit.

Anter.

50Credibile ecastor dicit. crede huic, mi pater.

Han.

Credo.

Agor.
Et ego credo. sed eccum lenonem Lycum.

Agor.

Bonum virum eccum video, se recipit domum;

Han.

Quis hic est?

Agor.
Vtrumvis est, vel leno vel Lycus.

in servitute hic filias habuit tuas

55et mi auri fur est.

Han.
Bellum hominem, quem noveris.

rapiamus in ius.

Han.
Minime.

Ag.
Quapropter?

Han.
Quia

†iniuriarum multo induci satius est.