This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
15.
cum de supplemento legionum, quae in provinciis erant, ageretur, tempus esse a quibusdam
senatoribus subiectum est, quae dubiis in rebus utcumque tolerata essent, ea dempto iam tandem deum
benignitate metu non ultra pati.
[2]
erectis expectatione
patribus subiecerunt colonias Latinas duodecim, quae
Q. Fabio et Q. Fulvio consulibus abnuissent milites
dare,
[3]
eas annum iam ferme sextum vacationem militiae quasi honoris et beneficii causa habere, cum
interim boni oboedientesque socii pro fide atque obsequio in populum Romanum continuis omnium annorum dilectibus exhausti essent.
[4]
sub hanc vocem non
memoria magis patribus renovata rei prope iam oblitteratae, quam ira irritata est.
[5]
itaque nihil prius referre consules passi decreverunt, ut consules magistratus denosque principes Nepete, Sutrio, Ardea, Calibus,
Alba, Carseolis, Sora, Suessa, Setia, Circeis, Narnia,
Interamna—hae namque coloniae in ea causa erant
— Romam excirent;
[6]
iis imperarent, quantum quaeque earum coloniarum militum plurimum dedisset
[p. 504]
populo Romano, ex quo hostes in Italia essent, duplicatum eius summae numerum peditum daret et equites
centenos vicenos;
[7]
si qua eum numerum equitum explere non posset, pro equite uno tres pedites liceret
dare; pedites equitesque quam locupletissimi legerentur mitterenturque, ubicumque extra Italiam supplemento opus esset;
[8]
si qui ex iis recusarent, retineri
eius coloniae magistratus legatosque placere, neque,
si postularent, senatum dari, priusquam imperata fecissent;
[9]
stipendium praeterea iis coloniis in milia
aeris asses singulos imperari exigique quotannis, censumque in iis coloniis agi ex formula ab Romanis
censoribus data—
[10]
dari autem placere eandem quam
populo Romano—deferrique Romam ab iuratis censoribus coloniarum, priusquam magistratu abirent.
[11]
ex
hoc senatus consulto accitis Romam magistratibus
primoribusque earum coloniarum consules cum milites
stipendiumque imperassent, alii aliis magis recusare
ac reclamare;
[12]
negare tantum militum effici posse; vix,
si simplum ex formula imperetur, enisuros; orare atque obsecrare, ut sibi senatum adire ac deprecari
liceret.
[13]
nihil se, quare perire merito deberent, admisisse;
sed si pereundum etiam foret, neque suum delictum
neque iram populi Romani, ut plus militum darent,
quam haberent, posse efficere.
[14]
consules obstinati legatos manere Romae iubent, magistratus ire domos
ad dilectus habendos: nisi summa militum, quae imperata esset, Romam adducta, neminem iis senatum
daturum.
[15]
ita praecisa spe senatum adeundi deprecandique dilectus in iis duodecim coloniis, per longam
vacationem numero iuniorum aucto, haud difficulter
est perfectus.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.