Cr.
Frondifera sanctae nemora Castaliae petens
calcavit artis obsitum dumis iter,
trigemina qua se spargit in campos via.
secat una gratum Phocidos Baccho solum,
280unde altus arva deserit, caelum petens,
[p. 213]
clementer acto colle Parnasos biceps;
at una bimaris Sisyphi terras adit;
Olenia in arva tertius trames cava
convalle serpens tangit errantes aquas
285gelidumque dirimit amnis i Elei vadum:
hic pace fretum subita praedonum manus
aggressa ferro facinus occultum tulit.
In tempore ipso sorte Phoebea excitus
Tiresia tremulo tardus accelerat genu
290comesque Manto luce viduatum trahens.
Oedipus Tiresias Manto
Oed.
Sacrate di vis, proximum Phoebo caput,
responsa solve; fare, quem poenae petant.
Teir.
Quod tarda fatu est lingua, quod quaerit moras
haut te quidem, magnanime, mirari addecet:
295visu carent! magna pars veri latet.
sed quo vocat me patria, quo Phoebus, sequar:
fata eruantur; si foret viridis mihi
calidusque sanguis, pectore exciperem deum.
appellite aris candidum tergo bovem
300curvoque numquam colla depressam iugo.
tu lucis inopem, gnata, genitorem regens
manifesta sacri signa fatidici refer.
Man.
Opima sanctas victima ante aras stetit.
Tir.
In vota superos voce sollemni voca
305arasque dono turis Eoi extrue.
Man.
Iam tura sacris caelitum ingessi focis.
Tir.
Quid flamma? largas iamne comprendit dapes?
Man.
Subito refulsit lumine et subito occidit.
[p. 214]
Tir.
Vtrumne clarus ignis et nitidus stetit
310rectusque purum verticem caelo tulit
et summam in auras fusus explicuit comam?
an latera circa serpit incertus viae
et fluctuante turbidus fumo labat?
Man.
Non una facies mobilis flammae fuit:
315imbrifera qualis implicat varios sibi
Iris colores, parte quae magna poli
curvata picto nuntiat nimbos sinu
(quis desit illi quive sit dubites color).
caerulea fulvis mixta oberravit notis,
320sanguinea rursus; ultima in tenebras abit.
sed ecce pugnax ignis in partes duas
discedit et se scindit unius sacri
discors favilla— genitor, horresco intuens:
libata Bacchi dona permutat cruor
325ambitque densus regium fumus caput
ipsosque circa spissior vultus sedet
et nube densa sordidam lucem abdidit.
quid sit, parens, effare.
This text is part of:
Click on a word to bring up parses, dictionary entries, and frequency statistics
L. Annaeus Seneca. Tragoediae. Rudolf Peiper. Gustav Richter. Leipzig. Teubner. 1921.
The National Endowment for the Humanities provided support for entering this text.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 United States License.
An XML version of this text is available for download, with the additional restriction that you offer Perseus any modifications you make. Perseus provides credit for all accepted changes, storing new additions in a versioning system.