Aristophanes, Frogs
F.W. Hall and W.M. Geldart, Ed.

Ἄιακος

605ξυνδεῖτε ταχέως τουτονὶ τὸν κυνοκλόπον,
ἵνα δῷ δίκην: ἀνύετον.

Διόνυσος
ἥκει τῳ κακόν.

Ξανθίας

οὐκ ἐς κόρακας; μὴ πρόσιτον.

Ἄιακος
εἶεν, καὶ μάχει;
ὁ Διτύλας χὠ Σκεβλύας χὠ Παρδόκας
χωρεῖτε δευρὶ καὶ μάχεσθε τουτῳί.

Διόνυσος

610εἶτ᾽ οὐχὶ δεινὰ ταῦτα, τύπτειν τουτονὶ
κλέπτοντα πρὸς τἀλλότρια;

Ἄιακος
μἀλλ᾽ ὑπερφυᾶ.

Διόνυσος

σχέτλια μὲν οὖν καὶ δεινά.

Ξανθίας
καὶ μὴν νὴ Δία
εἰ πώποτ᾽ ἦλθον δεῦρ᾽, ἐθέλω τεθνηκέναι,
ἢ 'κλεψα τῶν σῶν ἄξιόν τι καὶ τριχός.
615καί σοι ποιήσω πρᾶγμα γενναῖον πάνυ:
βασάνιζε γὰρ τὸν παῖδα τουτονὶ λαβών,
κἄν ποτέ μ᾽ ἕλῃς ἀδικοῦντ᾽, ἀπόκτεινόν μ᾽ ἄγων.

Ἄιακος

καὶ πῶς βασανίσω;

Ξανθίας
πάντα τρόπον, ἐν κλίμακι
δήσας κρεμάσας ὑστριχίδι μαστιγῶν, δέρων,
620στρεβλῶν, ἔτι δ᾽ ἐς τὰς ῥῖνας ὄξος ἐγχέων,
πλίνθους ἐπιτιθείς, πάντα τἄλλα, πλὴν πράσῳ
μὴ τύπτε τοῦτον μηδὲ γητείῳ νέῳ.

Ἄιακος

δίκαιος ὁ λόγος: κἄν τι πηρώσω γέ σου
τὸν παῖδα τύπτων, τἀργύριόν σοι κείσεται.

Ξανθίας

625μὴ δῆτ᾽ ἔμοιγ᾽. οὕτω δὲ βασάνιζ᾽ ἀπαγαγών.

Ἄιακος

αὐτοῦ μὲν οὖν, ἵνα σοὶ κατ᾽ ὀφθαλμοὺς λέγῃ.
κατάθου σὺ τὰ σκεύη ταχέως, χὤπως ἐρεῖς
ἐνταῦθα μηδὲν ψεῦδος.

Διόνυσος
ἀγορεύω τινὶ
ἐμὲ μὴ βασανίζειν ἀθάνατον ὄντ᾽: εἰ δὲ μή,
630αὐτὸς σεαυτὸν αἰτιῶ.

Ἄιακος
λέγεις δὲ τί;

Διόνυσος

ἀθάνατος εἶναί φημι Διόνυσος Διός,
τοῦτον δὲ δοῦλον.

Ἄιακος
ταῦτ᾽ ἀκούεις;

Ξανθίας
φήμ᾽ ἐγώ.
καὶ πολύ γε μᾶλλόν ἐστι μαστιγωτέος:
εἴπερ θεὸς γάρ ἐστιν, οὐκ αἰσθήσεται.

Διόνυσος

635τί δῆτ᾽, ἐπειδὴ καὶ σὺ φῂς εἶναι θεός,
οὐ καὶ σὺ τύπτει τὰς ἴσας πληγὰς ἐμοί;

Ξανθίας

δίκαιος ὁ λόγος: χὠπότερόν γ᾽ ἂν νῷν ἴδῃς
κλαύσαντα πρότερον ἢ προτιμήσαντά τι
τυπτόμενον, εἶναι τοῦτον ἡγοῦ μὴ θεόν.

Ἄιακος

640οὐκ ἔσθ᾽ ὅπως οὐκ εἶ σὺ γεννάδας ἀνήρ:
χωρεῖς γὰρ ἐς τὸ δίκαιον. ἀποδύεσθε δή.

Ξανθίας

πῶς οὖν βασανιεῖς νὼ δικαίως;

Ἄιακος
ῥᾳδίως:
πληγὴν παρὰ πληγὴν ἑκάτερον.

Ξανθίας
καλῶς λέγεις.

Ἄιακος

ἰδού.

Ξανθίας
σκόπει νυν ἤν μ᾽ ὑποκινήσαντ᾽ ἴδῃς.

Ἄιακος

645ἤδη 'πάταξά σ᾽.

Ξανθίας
οὐ μὰ Δί᾽.

Ἄιακος
οὐδ᾽ ἐμοὶ δοκεῖς.
ἀλλ᾽ εἶμ᾽ ἐπὶ τονδὶ καὶ πατάξω.

Διόνυσος
πηνίκα;

Ἄιακος

καὶ δὴ 'πάταξα.

Διόνυσος
κᾆτα πῶς οὐκ ἔπταρον;

Ἄιακος

οὐκ οἶδα: τουδὶ δ᾽ αὖθις ἀποπειράσομαι.

Ξανθίας

οὔκουν ἀνύσεις τι; ἀτταταῖ.

Ἄιακος
τί τἀτταταῖ;
650μῶν ὠδυνήθης;

Ξανθίας
οὐ μὰ Δί᾽ ἀλλ᾽ ἐφρόντισα
ὁπόθ᾽ Ἡράκλεια τἀν Διομείοις γίγνεται.

Ἄιακος

ἅνθρωπος ἱερός. δεῦρο πάλιν βαδιστέον.

Διόνυσος

ἰοὺ ἰού.

Ἄιακος
τί ἔστιν;

Διόνυσος
ἱππέας ὁρῶ.

Ἄιακος

τί δῆτα κλάεις;

Διόνυσος
κρομμύων ὀσφραίνομαι.

Ἄιακος

655ἐπεὶ προτιμᾷς γ᾽ οὐδέν.

Διόνυσος
οὐδέν μοι μέλει.

Ἄιακος

βαδιστέον τἄρ᾽ ἐστὶν ἐπὶ τονδὶ πάλιν.

Ξανθίας

οἴμοι.

Ἄιακος
τί ἔστι;

Ξανθίας
τὴν ἄκανθαν ἐξελε.

Ἄιακος

τί τὸ πρᾶγμα τουτί; δεῦρο πάλιν βαδιστέον.

Διόνυσος

Ἄπολλον—ὅς που Δῆλον ἢ Πυθῶν᾽ ἔχεις.

Ξανθίας

660ἤλγησεν: οὐκ ἤκουσας;

Διόνυσος
οὐκ ἔγωγ᾽, ἐπεὶ
ἴαμβον Ἱππώνακτος ἀνεμιμνῃσκόμην.

Ξανθίας

οὐδὲν ποιεῖς γάρ: ἀλλὰ τὰς λαγόνας σπόδει.

Ἄιακος

μὰ τὸν Δί᾽ ἀλλ᾽ ἤδη πάρεχε τὴν γαστέρα.

Διόνυσος

Πόσειδον

Ξανθίας
ἤλγησέν τις.

Διόνυσος

665ὃς Αἰγαίου πρῶνας ἢ γλαυκᾶς μέδεις ἁλὸς ἐν βένθεσιν.

Ἄιακος

οὔ τοι μὰ τὴν Δήμητρα δύναμαί πω μαθεῖν
ὁπότερος ὑμῶν ἐστι θεός. ἀλλ᾽ εἴσιτον:
670ὁ δεσπότης γὰρ αὐτὸς ὑμᾶς γνώσεται
χἠ Φερρέφατθ᾽, ἅτ᾽ ὄντε κἀκείνω θεώ.

Διόνυσος

ὀρθῶς λέγεις: ἐβουλόμην δ᾽ ἂν τοῦτό σε
πρότερον νοῆσαι, πρὶν ἐμὲ τὰς πληγὰς λαβεῖν.