[192ξ]
κατὰ ταὐτά, ὃ αἰσθάνεται: καὶ ὃ αὖ μὴ οἶδε μηδὲ αἰσθάνεται, ὃ μὴ οἶδε μηδὲ αἰσθάνεται: καὶ ὃ μὴ οἶδε μηδὲ αἰσθάνεται, ὃ μὴ οἶδε: καὶ ὃ μὴ οἶδε μηδὲ αἰσθάνεται, ὃ μὴ αἰσθάνεται: πάντα ταῦτα ὑπερβάλλει ἀδυναμίᾳ τοῦ ἐν αὐτοῖς ψευδῆ τινα δοξάσαι. λείπεται δὴ ἐν τοῖς τοιοῖσδε, εἴπερ που ἄλλοθι, τὸ τοιοῦτον γενέσθαι.Θεαίτητος
ἐν τίσι δή; ἐὰν ἄρα ἐξ αὐτῶν τι μᾶλλον μάθω: νῦν μὲν γὰρ οὐχ ἕπομαι.Σωκράτης
ἐν οἷς οἶδεν, οἰηθῆναι αὐτὰ ἕτερ᾽ ἄττα εἶναι ὧν οἶδε καὶ αἰσθάνεται: ἢ ὧν μὴ οἶδεν, αἰσθάνεται δέ: ἢ ὧν
ἐν τίσι δή; ἐὰν ἄρα ἐξ αὐτῶν τι μᾶλλον μάθω: νῦν μὲν γὰρ οὐχ ἕπομαι.Σωκράτης
ἐν οἷς οἶδεν, οἰηθῆναι αὐτὰ ἕτερ᾽ ἄττα εἶναι ὧν οἶδε καὶ αἰσθάνεται: ἢ ὧν μὴ οἶδεν, αἰσθάνεται δέ: ἢ ὧν