Aeschylus, Agamemnon
Herbert Weir Smyth, Ph.D., Ed.

Χορός

1295ὦ πολλὰ μὲν τάλαινα, πολλὰ δ᾽ αὖ σοφὴ
γύναι, μακρὰν ἔτεινας. εἰ δ᾽ ἐτητύμως
μόρον τὸν αὑτῆς οἶσθα, πῶς θεηλάτου
βοὸς δίκην πρὸς βωμὸν εὐτόλμως πατεῖς;

Κασάνδρα

οὐκ ἔστ᾽ ἄλυξις, οὔ, ξένοι, χρόνον πλέω.

Χορός

1300ὁ δ᾽ ὕστατός γε τοῦ χρόνου πρεσβεύεται,

Κασάνδρα

ἥκει τόδ᾽ ἦμαρ: σμικρὰ κερδανῶ φυγῇ.

Χορός

ἀλλ᾽ ἴσθι τλήμων οὖσ᾽ ἀπ᾽ εὐτόλμου φρενός.

Κασάνδρα

οὐδεὶς ἀκούει ταῦτα τῶν εὐδαιμόνων.

Χορός

ἀλλ᾽ εὐκλεῶς τοι κατθανεῖν χάρις βροτῷ.

Κασάνδρα

1305ἰὼ πάτερ σοῦ σῶν τε γενναίων τέκνων.

Χορός

τί δ᾽ ἐστὶ χρῆμα; τίς σ᾽ ἀποστρέφει φόβος;

Κασάνδρα

φεῦ φεῦ.

Χορός

τί τοῦτ᾽ ἔφευξας; εἴ τι μὴ φρενῶν στύγος.

Κασάνδρα

φόνον δόμοι πνέουσιν αἱματοσταγῆ,

Χορός

1310καί πῶς;τόδ᾽ ὄζει θυμάτων ἐφεστίων.

Κασάνδρα

ὅμοιος ἀτμὸς ὥσπερ ἐκ τάφου πρέπει,

Χορός

οὐ Σύριον ἀγλάισμα δώμασιν λέγεις.

Κασάνδρα

ἀλλ᾽ εἶμι κἀν δόμοισι κωκύσουσ᾽ ἐμὴν
Ἀγαμέμνονός τε μοῖραν. ἀρκείτω βίος.
1315ἰὼ ξένοι,
οὔτοι δυσοίζω θάμνον ὡς ὄρνις φόβῳ
ἄλλως: θανούσῃ μαρτυρεῖτέ μοι τόδε,
ὅταν γυνὴ γυναικὸς ἀντ᾽ ἐμοῦ θάνῃ,
ἀνήρ τε δυσδάμαρτος ἀντ᾽ ἀνδρὸς πέσῃ.
1320ἐπιξενοῦμαι ταῦτα δ᾽ ὡς θανουμένη.

Χορός

ὦ τλῆμον, οἰκτίρω σε θεσφάτου μόρου.

Κασάνδρα

ἅπαξ ἔτ᾽ εἰπεῖν ῥῆσιν οὐ θρῆνον θέλω
ἐμὸν τὸν αὐτῆς. ἡλίῳ δ᾽ ἐπεύχομαι
πρὸς ὕστατον φῶς †τοῖς ἐμοῖς τιμαόροις
1325ἐχθροῖς φονεῦσι τοῖς ἐμοῖς τίνειν ὁμοῦ,†
δούλης θανούσης, εὐμαροῦς χειρώματος.
ἰὼ βρότεια πράγματ᾽: εὐτυχοῦντα μὲν
σκιά τις ἂν τρέψειεν: εἰ δὲ δυστυχῇ,
βολαῖς ὑγρώσσων σπόγγος ὤλεσεν γραφήν.
1330καὶ ταῦτ᾽ ἐκείνων μᾶλλον οἰκτίρω πολύ.