I.a proper name.
I. Of Romulus, after his deification: Quirine pater, veneror, Horamque Quirini, Enn. ap. Non. 120, 3 (Ann. v. 121 Vahl.); cf. Gell. 13, 22, 2: “tertia (lux) dicta Quirino. Qui tenet hoc nomen, Romulus ante fuit. Sive quod hasta curis priscis est dicta Sabinis (Bellicus a telo venit in astra Deus): Sive suum regi nomen posuere Quirites: Seu quia Romanis junxerat ille Cures,” Ov. F. 2, 475 sqq.; cf. Cic. Rep. 2, 10, 20: “duos flamines adjecit. Marti unum, alterum Quirino,” Liv. 1, 20: “Remo cum fratre Quirinus,” Verg. A. 1, 292; “hence, populus Quirini,” i. e. the Romans, Hor. C. 1, 2, 46: “urbs Quirini,” i. e. Rome, Ov. Tr. 1, 8, 37: “turba Quirini,” id. M. 14, 607.—Poet., transf.: “gemini Quirini,” i. e. Romulus and Remus, Juv. 11, 105. —
II. Of Janus: “Janum Quirinum semel atque iterum a conditā Urbe clausum,” i. e. the temple of Janus, Suet. Aug. 22; August. in Monum. Ancyr. Macr. S. 1, 9; Serv. Verg. A. 7, 610; cf.: “Janus Quirini,” Hor. C. 4, 15, 9. —
III. Of Augustus (poet.), Verg. G. 3, 27.—