I.to dwell by or near, constr. with acc. or absol.
(α).
With acc.: Histrum fluvium, Naev ap. Cic. Or. 45, 152 (Rib. Trag. Rel. p. 14): arcem, Att. ap. Non. 357, 14 (ib. p. 202): illum locum, * Cic. Rep. 6, 18 fin.: “viam,” Liv. 28, 13, 4: “Macedoniam,” id. 39, 46, 7: “Pontum,” Tac. H. 3, 47: “Nilum,” Verg. G. 4, 288; cf.: “Rhenum,” Tac. H. 1, 51: “nives Haemi,” Ov. F. 1, 390: “Capitolī saxum,” Verg. A. 9, 448 al.; hence, pass.: “fluvius crebris oppidis accolitur,” Plin. 3, 1, 30, § 9.—
(β).
Absol.: “vicine Apollo, qui aedibus Propinquus nostris adcolis,” Plaut. Bacch. 2, 1, 4 (the dat. aedibus belongs to propinquus, not to adcolis, as Prisc. p. 1203 P. seems to have construed).—Poet.: accolere vitem, to be a cultivating neighbor of it, Cat. 62, 55 dub. (Müller reads coluere.)