previous next
ac-crēdo (adc. ), dĭdi, dĭtum, 3, v. a. (
I.pres. sub. adcredŭas, Plaut. Asin. 5, 2, 4), to yield one's belief to another, i. e. to believe unconditionally (rare).
(α). With dat.: “quisnam istuc adcredat tibi?Plaut. Asin. 3, 3, 37: “neque mi posthac quidquam adcreduas,id. ib. 5, 2, 4; so, “tibi nos,Hor. Ep. 1, 15, 25.—
(β). Aliquid: “facile hoc,Lucr. 3, 856. —
(γ). Absol.: vix adcredens, * Cic. Att. 6, 2, 3: “primo non accredidit,Nep. Dat. 3. 4.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (3 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (3):
    • Cicero, Letters to Atticus, 6.2.3
    • Lucretius, De Rerum Natura, 3.856
    • Cornelius Nepos, Datames, 3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: