previous next
admīrābĭlis , e, adj. admiror.
II. That produces wonder, wonderful, astonishing, strange, rare, paradoxical: haec παράδοξα ili, nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27; cf. “id. Par. praef. and Par. 4: admirabile genus (causae), a quo alienatus est animus eorum qui audituri sunt,id. Inv. 1, 15, 20: “concursus,id. ib. 10, 7: “gloria,id. ib. 3, 26.—Comp.: “non esse admirabilius Romanos Graeciā pelli quam Hannibalem Italiā pulsum esse,Liv. 42, 50; also Flor. 4, 2, 47.—Sup. not used.—Adv.: admīrābĭlĭter (only in the posit.).
2. Paradoxically, strangely, παραδόξως, Cic. Tusc. 4, 16 fin.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (14 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (14):
    • Cicero, Letters to Atticus, 5.14.2
    • Cicero, For Ligarius, 2.6
    • Cicero, Philippics, 13.41
    • Cicero, Philippics, 3.7.18
    • Old Testament, Psalm, 8.2
    • Cicero, On Oratory, 1.2
    • Livy, The History of Rome, Book 42, 50
    • Livy, The History of Rome, Book 22, 37
    • Cicero, De Fato, 16
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 4.27
    • Cicero, de Natura Deorum, 2.53
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 4.16
    • Cicero, Orator, 35
    • Cicero, De Inventione, 1.15
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: