previous next
ad-mitto , mīsi, missum, 3, v. a. (admĭsse
I.sync. for admisisse, Plaut. Mil. 4, 7, 4: admittier arch. for admitti, as Verg. A. 9, 231), orig. to send to; hence with the access. idea of leave, permission (cf.: aditus, accessus), to suffer to come or go to a place, to admit.—Constr. with in and acc. (in and abl. is rare and doubtful), ad, or dat. (class.).
I. Lit.
B. Esp.
1. Of those who admitted one on account of some business; and under the emperors, for the purpose of salutation, to allow one admittance or access, to grant an audience (the t. t. for this; v. admissio, admissionalis; “opp. excludere,Cic. Cat. 1, 4, 10; Plin. Pan. 48; cf. “Schwarz ad h. 1. 47, 3): nec quemquam admisit,admitted no one to his presence, Cic. Att. 13, 52: “domus clari hominis, in quam admittenda hominum cujusque modi multitudo,id. Off. 1, 39: Casino salutatum veniebant; “admissus est nemo,id. Phil. 2, 41, 105; Nep. Con. 3; id. Dat. 3; Suet. Aug. 79: “spectatum admissi,Hor. A. P. 5: “admittier orant,Verg. A. 9, 231: “turpius eicitur quam non admittitur hospes,Ov. Tr. 5, 6, 13: “vetuit ad eum quemquam admitti,Nep. Eum. 12; Curt. 4, 1, 25: “promiscuis salutationibus admittebat et plebem,Suet. Aug. 52.—Metaph.: “ante fores stantem dubitas admittere Famam,Mart. 1, 25.—
2. Of a harlot: “ne quemquam interea alium admittat prorsus quam me ad se virum,Plaut. As. 1, 3, 83; Prop. 3, 20, 7.—Also of the breeding of animals, to put the male to the female (cf.: “admissarius, admissura, admissus),Varr. R. R. 3, 9, 22; 3, 10, 3; Plin. 8, 43, 68 al.; cf. id. 10, 63, 83; Just. 1, 10; Col. 6, 37; 7, 2.—Also used of the female of animals, Varr. R. R. 2, 7, and Non. 69, 85.—
3. Admittere aliquem ad consilium, to admit one to counsel or consultation: “nec ad consilium casus admittitur,Cic. Marc. 2, 7: “horum in numerum nemo admittebatur nisi qui, etc.,Nep. Lys. 1 Halm.—Hence: “admittere aliquem ad honores, ad officium,to admit him to, to confer on, Nep. Eum. 1; Suet. Caes. 41; Prop. 2, 34, 16; Sen. Herc. Oet. 335.—
4. Of a horse, to let go or run, to give loose reins to (cf.: remittere, immittere, less emphatic than concitare; usu. in the part. perf.): “admisso equo in mediam aciem irruere,Cic. Fin. 2, 19, 61: “equites admissis equis ad suos refugerunt,Caes. B. C. 2, 34: “Considius equo admisso ad eum accurrit,came at full speed, id. B. G. 1, 22: “in Postumium equum infestus admisit,Liv. 2, 19; so Ov. H. 1, 36; id. M. 6, 237.—Hence of the hair, to let it flow loosely: “admissae jubae,Ov. Am. 2, 16, 50 al.
II. Fig.
A. Of words, entreaties, etc., to permit a thing to come, to give access or grant admittance, to receive: “pacis mentionem admittere auribus,Liv. 34, 49; “so 30, 3: nihil quod salutare esset, ad aurĭs admittebant,id. 25, 21: “quo facilius aures judicum, quae post dicturi erimus, admittant,Quint. 4, 3, 10.—Hence also absol.: “admittere precationem,to hear, to grant, Liv. 31, 5 Gron.; Sil. 4, 698: tunc admitte jocos, give admittance to jesting, i. e. allow it, Mart. 4, 8.—So also: “aliquid ad animum,Liv. 7, 9: “cogitationem,Lact. 6, 13, 8.—
B. Of an act, event, etc., to let it be done, to allow, permit (“fieri pati,” Don. ad Ter. Eun. 4, 6, 23).—With acc. of thing: “sed tu quod cavere possis stultum admittere est, Ter. l. c.: quod semel admissum coërceri non potest,Cic. Fin. 1, 1, 4: “non admittere litem,id. Clu. 116: “aspicere ecquid jam mare admitteret,Plin. Ep. 6, 16, 17: “non admittere illicita,Vulg. 2 Macc. 6, 20.—With subj. clause: “hosti non admissuro, quo minus aggrederetur,Tac. H. 2, 40.—With acc. and inf.: “non admisit quemquam se sequi,Vulg. Marc. 5, 37; so acc. of person alone: “non admisit eum,ib. 5, 19.—Hence, in the language of soothsayers, t. t. of birds which give a favorable omen, = addīco, to be propitious, to favor: “inpetritum, inauguratum'st, quovis admittunt aves,Plaut. As. 2, 1, 11: “ubi aves non admisissent,Liv. 1, 36, 6; id. 4, 18 al. (hence: ADMISSIVAE: aves, in Paul. ex Fest. p. 21. Müll.).—
C. Of an unlawful act, design, etc., to grant admittance to one's self; hence, become guiliy of, to perpetrate, to commit (it thus expresses rather the moral liability incurred freely; while committere designates the overt act, punishable by civil law, Herz. ad Caes. B. G. 3, 9; freq. and class.), often with a reflexive pron., in me, etc. (acc.): “me hoc delictum admisisse in me, vehementer dolet,Ter. Ad. 4, 5, 48: “ea in te admisisti quae, etc.,Cic. Phil. 2, 19, 47: “tu nihil admittes in te formidine poenae,Hor. Ep. 1, 16, 53: “admittere in se culpam,Plaut. Trin. 1, 2, 61; Ter. Phorm. 2, 1, 40: “scelera, quae in se admiserit,Lucil. 27, 5 Müll.: “quid umquam Habitus in se admisit, ut, etc.,Cic. Clu. 60, 167: “quantum in se facinus,Caes. B. G. 3, 9.—And without such reflexive pron.: “cum multos multa admĭsse acceperim,Plaut. Mil. 4, 7, 4: “quid ego tantum sceleris admisi miser?Ter. Heaut. 5, 2, 83; so, “si Milo admisisset aliquid, quod, etc.,Cic. Mil. 23 fin.: “dedecus,Cic. Verr. 1, 17: “commissum facinus et admissum dedecus confitebor,id. Fam. 3, 10, 7: “tantum dedecus,Caes. B. G. 4, 25: “si quod facinus,id. ib. 6, 12: “flagitium,Cic. Clu. 128: “fraudem,id. Rab. 126: “maleficium,id. Sext. Rosc. 62: “scelus,Nep. Ep. 6: “facinus miserabile,Sall. J. 53, 7: “pessimum facinus pejore exemplo,Liv. 3, 72, 2: “tantum dedccoris,id. 4, 2; so 2, 37; 3, 59 al.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (61 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (61):
    • Cicero, Letters to his Friends, 3.10.7
    • Cicero, Letters to Atticus, 13.52
    • New Testament, Mark, 5.37
    • Caesar, Gallic War, 4.25
    • Caesar, Gallic War, 1.22
    • Caesar, Gallic War, 3.9
    • Cicero, Against Catiline, 1.4.10
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 116
    • Cicero, Philippics, 2.19.47
    • Cicero, Philippics, 2.41.105
    • Cicero, Philippics, 8.10
    • Cicero, Divinatio against Q. Caecilius, 16
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 60.167
    • Cicero, For Aulus Cluentius, 128
    • Cicero, For Milo, 23
    • Ovid, Metamorphoses, 6.237
    • Plautus, Asinaria, 1.3
    • Plautus, Asinaria, 2.1
    • Plautus, Miles Gloriosus, 4.7
    • Vergil, Aeneid, 9.231
    • Old Testament, 2 Maccabees, 6.20
    • Suetonius, Divus Augustus, 79
    • Suetonius, Nero, 10
    • Horace, Ars Poetica, 5
    • Caesar, Civil War, 2.34
    • Tacitus, Historiae, 2.40
    • Plautus, Trinummus, 1.2
    • Suetonius, Divus Augustus, 52
    • Suetonius, Divus Julius, 41
    • Cornelius Nepos, Conon, 3
    • Cornelius Nepos, Datames, 3
    • Cornelius Nepos, Epaminondas, 6
    • Cornelius Nepos, Eumenes, 1
    • Cornelius Nepos, Eumenes, 12
    • Cornelius Nepos, Lysander, 1
    • Cornelius Nepos, Timoleon, 1
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 8.43
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 10.63
    • Pliny the Younger, Epistulae, 6.16.17
    • Livy, The History of Rome, Book 7, 9
    • Livy, The History of Rome, Book 34, 49
    • Livy, The History of Rome, Book 4, 2
    • Livy, The History of Rome, Book 25, 21
    • Livy, The History of Rome, Book 1, 36.6
    • Livy, The History of Rome, Book 3, 72.2
    • Livy, The History of Rome, Book 31, 5
    • Livy, The History of Rome, Book 2, 19
    • Livy, The History of Rome, Book 4, 18
    • Seneca, Hercules Oetaeus, 335
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 1.1
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 2.19
    • Cicero, De Officiis, 1.39
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 4, 3.10
    • Sallust, Bellum Iugurthinum, 53
    • Ovid, Tristia, 5.6
    • Florus, Epitome Rerum Romanorum, 1.1
    • Columella, Res Rustica, 6.37
    • Columella, Res Rustica, 7.2
    • Martial, Epigrammata, 1.25
    • Martial, Epigrammata, 4.8
    • Curtius, Historiarum Alexandri Magni, 4.1.25
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: