I.a calling to or summoning (in the class. per. only as t. t. in judicial lang.).
I. Lit., abstr., legal assistance, judicial aid (v. advoco and advocatus): “tu in re militari multo es cautior quam in advocationibus,” Cic. Fam. 7, 10.—
II. Transf.
A. Concr., legal assistance, the whole body of assistants, counsel (= the bar): “haec advocatio,” Cic. Sest. 56: so id. Quint. 14; id. Rosc. Com. 5; id. Caecin. 15; id. Sull. 29; Cic. Verr. 2, 1, 49; id. Dom. 21; Liv. 3, 47 al.—
B. The time allowed for procuring legal assistance: “ut binas advocationes postulent,” Cic. Fam. 7, 11 Manut.; Quint. Decl. 280.—Hence,
C. Any kind of delay or adjournment (freq. in Seneca): ratio advocationem sibi petit, ira festinat, Sen. de Ira, 1, 16; so id. Cons. ad Marc. 10; id. Q. N. 7, 10.—
D. Consolation, Tert. Patient. 11; v. advoco, II. C.