I.v. inch. n., to become acid or sour (rare but in good prose).
I. Prop.: “genus uvae,” Varr. R. R. 1, 65, 2; cf.: “ut non omne vinum, sic non omnis aetas vetustate coacescit,” Cic. Sen. 18, 65; Dig. 33, 6, 9 pr.: “secunda mensa in imbecillo stomacho coacescit,” Cels. 1, 2: “si coacuit intus cibus aut computruit,” id. 4, 5 fin. —
II. Trop (the fig. drawn from wine): quare cum integri nihil fuerit in hac gente plenā, quam valde eam putamus tot transfusionibus coacuisse? to deteriorate or become corrupt, Cic. Scaur. 22, 43 B. and K.; cf. id. Sen. 18, 65 supra.