I.to join fitly together, to order, arrange appropriately, to set right, adjust: concinnare est apte componere, Paul. ex Fest. p. 38, 1 Müll. (cf. compono, II. B.; mostly anteclass. and post-Aug.; most. freq. in Plaut.; not in Ter., Cic., or Quint.; in Cic. Oecon. Fragm. 7, p. 474 Orell., the words prob. belong to Col.; v. Col. 12, 2, 6).
I. Prop.: “vinum,” Cato, R. R. 114; 115: “et commodare trapetum,” id. ib. 135 fin.: “pallam,” Plaut. Men. 5, 1, 33; cf.: “cetera, quae refectionem desiderant,” Col. 12, 3, 9: “tantas struices patinarias,” Plaut. Men. 1, 1, 26: “auceps aream,” id. As. 1, 3, 64: “vultum,” to adorn, Petr. 113, 5: cadaver. App. M. 7, p. 199.—
B. Trop.: “ingenium,” to form. cultivate, Sen. Ep. 7, 6.—
II. Meton., in gen., to prepare, cause, occasion, produce: “livorem scapulis tuis,” Plaut. Truc. 4, 3, 19: “lutum,” id. Rud. 1, 2, 8: venti Vis fervorem mirum in undis, Lucr. 6, 437; cf.: “vis (venti) hiatum,” id. 6, 584: munusculum tibi, Trebon. ap. Cic. Fam. 12, 16, 3: “consuetudo amorem,” Lucr. 4, 1279: aliquid controversiae, Afran. ap. Non. p. 433, 31: “quantum mali,” Phaedr. 2, 4, 25: “multum mihi negotii concinnabis,” Sen. Ep. 117, 1.—
B. With a qualifying adj. in Plaut., and once in Naev., = reddere, to make, render, cause to be something: “qui me insanum verbis concinnat suis,” Plaut. Capt. 3, 4, 69: “lacrumantem ex abitu concinnas tuam uxorem,” id. Am. 1, 3, 31: “homines delirantes,” id. ib. 2, 2, 96: “liberis orbas oves,” id. Capt. 4, 2, 38: “tranquillam viam,” id. Stich. 2, 1, 13: annonam caram e vili, id. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, § 66: “numquam erit alienis gravis, qui suis se concinnat levem,” id. Trin. 3, 2, 58: vastam rem hostium, Naev. ap. Non. p. 90, 30 dub. (al. vastat).