I.v. a., to form, fashion, shape symmetrically or skilfully (several times in Cic.; elsewhere very rare).
I. Prop.: “si mundum aedificatum esse, non a naturā conformatum putarem,” Cic. N. D. 3, 10, 26: “ad majora quaedam nos natura genuit et conformavit,” id. Fin. 1, 7, 23: quercus conformata securi, * Cat. 19, 3: “(ursa) fetum lambendo conformat et fingit,” licks into shape, Gell. 17, 10, 3: ova in volucrum speciem, * Col. 8, 5, 10: “imaginem tauri,” Gell. 13, 9, 6.—
II. Trop.: puellam, Afran. ap. Non. p. 174, 32: “animum et mentem cogitatione hominum excellentium,” Cic. Arch. 6, 14: “ipse me conformo ad ejus voluntatem,” id. Fam. 1, 8, 2: “mores,” id. Fin. 4, 2, 5; cf.: “liberos parente orbatos sibi et posteris,” Tac. A. 4, 8; Cic. Mur. 29, 60: “vocem hujus hortatu praeceptisque,” id. Arch. 1, 1; cf. * Quint. 11, 3, 45: “orationem constructione verborum,” Cic. de Or. 1, 5, 17 (but in Lucr. 4, 114, the right read. is confirmem).