previous next
correctĭo (conr- ), ōnis, f. corrigo,
I.an amendment, improvement, correction.
I. In gen. (rare, but in good prose): “correctio et emendatio philosophiae veteris,Cic. Fin. 4, 9, 21; cf.: “veteris Academiae,id. Ac. 1, 12, 43: “quādam adhibita,id. Off. 3, 2, 7: “morum,Suet. Tib. 42; id. Dom. 8: “delicto dolere, correctione gaudere,Cic. Lael. 24, 90.—
II. Esp., as a rhet. figure, the recalling of a word in order to use a stronger or more significant one in its place, Gr. ἐπανόρθωσις, Cic. de Or. 3, 53, 204: “correctio est, quae tollit id, quod dictum est, et pro eo, id, quod magis idoneum videtur, reponit,Auct. Her. 4, 26, 36; Quint. 9, 1, 30; 9, 3, 88.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Suetonius, Domitianus, 8
    • Cicero, On Oratory, 3.53
    • Suetonius, Tiberius, 42
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 4.9
    • Cicero, De Amicitia, 24
    • Cicero, De Officiis, 3.2
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 9, 1.30
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 9, 3.88
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: