I.arch. inf. pass.: “demonstrarier,” Ter. Ph. 2, 1, 76), v. a., to point out, as with the finger; to indicate, designate, show (freq. and class.).
I. Lit.
A. In gen. (cf.: indico, significo, ostendo): ubi habitet (mihi) demonstrarier (volo—with commonstrarier), Ter. l. l.; cf.: “itinera ipsa ita putavi esse demonstranda, ut commonstrarem tantum viam, et ut fieri solet, digitum ad fontes intenderem,” Cic. de Or. 1, 46 fin.: “non ea figura, quae digito demonstrari potest,” id. Rep. 6, 24; so, “too, aliquid digito,” Quint. 6, 3, 38: “aliquem averso pollice,” id. 11, 3, 104: “aliquid nutu vel manu,” id. 1, 5, 36: “eum volo mihi demonstretis hominem,” Plaut. Poen. 3, 2, 16: “thesaurum mi in hisce aedibus,” id. Trin. 1, 2, 113: “itinera cum cura,” Liv. 23, 33: “unum ex iis,” Suet. Aug. 94 et saep.: “ut ante demonstrabant, quid ubique esset ... item nunc, quid undique oblatum sit, ostendunt,” Cic. Verr. 2, 4, 59: demonstres ubi sint tuae tenebrae, Catull. 55, 2.—Absol.: histrio ita demonstraverat (had gesticulated), ut bibentem natantemque faceret, Suet. Ner. 39.—
2. Poet. of a subject not personal: “demonstrant astra salebras,” Prop. 3, 16, 15 (4, 15, 15 M.).—
B. Esp., jurid. t. t.: fines, to point out the boundaries, i.e. to deliver a piece of land to the purchaser, Cic. pro Tull. § 17; Dig. 18, 1, 18; 21, 2, 45.—
C. Pregn., to guide by pointing out the way: “si equus ille decessit qui demonstrabat quadrigam,” Dig. 31, 1, 65, § 1.—
II. Trop., to designate, indicate, by speech or writing; to show, prove, demonstrate; to represent, describe; also simply to mention (in this signif. often in Caes. —for syn. cf.: monstro, commonstro, comprobo, probo, declaro).
(α).
With acc.: “Spurinna quidem cum ei rem demonstrassem et vitam tuam superiorem exposuissem, magnum periculum summae reipublicae demonstrabat, nisi, etc.,” Cic. Fam. 9, 24; “so with docere,” Cic. Verr. 2, 2, 50; “with ostendere,” id. Att. 1, 1, 4; Quint. 5, 12, 15 et saep.: “istius cupiditatem minasque demonstrat,” Cic. Verr. 2, 4, 39 fin.: “si tibi nemo responsurus esset, tamen ipsam causam demonstrare non posses,” id. Div. in Caecil. 13, 43: “modum formamque (sc. navium),” Caes. B. G. 5, 1: “re demonstrata,” id. ib. 5, 38; cf.: “quibus demonstratis,” Quint. 5, 1, 3: “aliquid scripto,” id. 1, 5, 32 et saep.: “ad ea castra, quae supra demonstravimus, contendit,” Caes. B. G. 7, 83 fin.; 5, 49; so with the pron. relat., id. B. C. 3, 84, 3; 3, 89, 3: “hujus Hercyniae silvae, quae supra demonstrata est, latitudo, etc.,” id. B. G. 6, 25; cf. in pass. id. B. C. 1, 81, 2; 63 fin.—With double acc.: “quam virtutem quartam elocutionis Cicero demonstrat,” Quint. 11, 1, 1.—
(β).
With acc. and inf.: “mihi Fabius demonstravit, te id cogitasse facere,” Cic. Fam. 3, 3, 2; id. Inv. 1, 31: “demonstrant sibi praeter agri solum nihil esse reliqui,” Caes. B. G. 1, 11, 5; 2, 17, 2; 7, 41, 2 (with exponunt); 7, 43, 2 et saep.—Pass. with nom. and inf.: “altera parte imbecillitas, inopia fuisse demonstrabitur,” Auct. Her. 2, 4, 7: “si eo ipse in genere, quo arguatur, integer ante fuisse demonstrabitur,” Cic. Inv. 1, 11, 36; Hyg. Astr. 2, 14; 2, 21.—
(γ).
With a relative clause: “quanta praedae faciendae facultas daretur, si, etc.,” Caes. B. G. 4, 34 fin.; Quint. 2, 4, 3; Plin. 25, 13, 106, § 169.—
(δ).
Absol.: “cum esset Caesar in citeriore Gallia in hibernis, ita uti supra demonstravimus,” Caes. B. G. 2, 1: “ut supra demonstravimus,” id. ib. 5, 3; “5, 19 al.: ut ante demonstravimus,” id. ib. 2, 22; “ita ut antea demonstravimus,” id. ib. 7, 46; “and simply ut demonstravimus,” id. ib. 6, 35; id. B. C. 3, 66, 2 al.—(ε) In attraction: “cum essent in quibus demonstravi augustiis,” Caes. B. C. 3, 15, 6: “circiter DC ejus generis, cujus supra demonstravimus naves,” id. B. G. 5, 2, 2.—
b. Of an inanimate subject: “quae hoc demonstrare videantur,” Cic. Verr. 2, 2, 63: “quod proximus demonstrabit liber,” Quint. 1, 10, 49: “littera causam,” Tib. 3, 2, 27: “laus ac vituperatio quale sit quidque demonstrat,” id. 3, 4, 14 al.—
c. Pass. impers.: “naves XVIII., de quibus supra demonstratum est,” Caes. B. G. 4, 28; id. B. C. 1, 56, 2: “erant, ut supra demonstratum est, legiones Afranii tres,” id. ib. 1, 39; 2, 34; “and without supra,” id. ib. 3, 62: “quem a Pompeio missum in Hispaniam demonstratum est,” id. ib. 1, 38; so with an acc. and inf., id. ib. 2, 28; “2, 42, 5: ad flumen Axonam contenderunt, quod esse post nostra castra demonstratum est,” id. B. G. 2, 9, 3.