I.one who averts by praying; an interceder, intercessor: “hujus periculi,” Cic. Balb. 18: “miseriarum,” id. Fl. 1: “causae suae,” Tac. H. 3, 31: “non solum sui deprecator, sed etiam accusator mei,” Cic. Att. 11, 8, 2; “for which: ego apud consulem deprecator defensorque vobis adero,” Liv. 36, 35: “fortunarum alicujus,” Cic. Planc. 42, 102; cf.: “salutis meae,” id. Sest. 12, 27: “deprecatorem me pro illius periculo praebeo,” id. Fam. 2, 13, 2: “legatos deprecatoresque ad aliquem mittere,” id. de Imp. Pomp. 12 fin.; so absol., Caes. B. G. 1, 9, 2; 6, 4, 5; Liv. 44, 14.
dēprĕcātor , ōris, m. id.,