I.v. a., to thrust, drive, or force away; to thrust down, push down (class.).
I. Lit.
A. In gen.: “neminem statui detrusum, qui non adhibita vi manu demotus et actus praeceps intellegatur,” Cic. Caecin. 17, 49: “qui advorsum eunt, aspellito, Detrude, deturba in viam,” Plaut. Merc. 1, 2, 6: “aliquos ad molas,” id. Poen. 5, 3, 33; so, “d. et compingere in pistrinum,” Cic. de Or. 1, 11, 46: “in laevam partem oculorum,” id. Univ. 14: “quosdam contis remisque in mare,” Suet. Cal. 32: “pedum digitos in terram,” Ov. M. 11, 72: “Stygias ad undas,” Verg. A. 7, 773; Sil. 15, 43: “sub inania Tartara,” Ov. M. 12, 523: “vi tempestatum Cythnum insulam detrusus,” Tac. H. 2, 8: “hucine nos ad senem,” Plaut. Aul. 2, 5, 8; cf.: “istoc maleficos,” id. Trin. 2, 4, 150: “naves scopulo,” Verg. A. 1, 145.—
B. In partic.
1. Milit. t. t., to thrust or drive away an enemy from his position; to dislodge, dispossess, Liv. 2, 10; 33, 7: “Albani prensare, detrudere,” i. e. from their horses, Tac. A. 6, 35; cf.: “aliquoties detrusus (sc. de rostris),” Sall. Hist. Fragm. 1, 99; Verg. A. 7, 469; cf. Liv. 28, 3 al.—
b. Transf.: ex qua (arce) me nives, frigora, imbres detruserunt, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10 fin.—
2. Jurid. t. t., to drive out a person from his possession, to dispossess (cf. deduco, no. I. B., and deicio, no. I. B.): “quid ais? potestne detrudi quisquam, qui non attingitur? etc.,” Cic. Caecin. 17: “Quintius contra jus de saltu, agroque communi a servis communibus vi detruditur,” id. Quint. 6 fin.—
II. Trop.
A. In gen., to drive from or to any thing; to bring, reduce to any thing: “aliquem de sua sententia,” Cic. Fam. 14, 16: “a primo ordine in secundum detrudi,” Suet. Caes. 29: “ut detrudendi Domitii causa consulatum peterent,” of defeating, keeping him out of office, id. ib. 24; cf.: “ex quanto regno ad quam fortunam,” Nep. Timol. 2, 2: “se ad mendicitatem,” Plaut. Men. 1, 3, 21; cf.: “ad ea quae nostri ingenii non erunt,” Cic. Off. 1, 31 fin.: “ad id, quod facere possit,” id. de Or. 1, 28 fin.: “ad necessitatem belli civilis,” Tac. A. 13, 43: “in tantum luctum et laborem detrusus,” Cic. Q. Fr. 1, 4, 4; cf.: “aliquem in paupertatem,” Tac. A. 14, 54: “eloquentiam in paucissimos sensus et angustas sententias,” id. Or. 32.—
B. In partic. of time, to put off, postpone: “comitia in mensem Martium,” Cic. Q. Fr. 2, 13, 3; cf. id. Att. 4, 17, 2.