I.neutr. dite (mostly poet.; “in prose very rare before the Aug. per.): dis quidem esses,” Ter. Ad. 5, 1, 8: “dite solum,” Val. Fl. 2, 296: “hujus ditis aedes,” Ter. Ad. 4, 2, 42; so, “ditis domus,” Hor. Epod. 2, 65: “diti placitura magistro,” Tib. 2, 5, 35: “ditem hostem,” Liv. 9, 40: “ditem,” Ter. Heaut. 3, 3, 48; id. Phorm. 4, 3, 48; Suet. Galb. 3: “diti de pectore,” Lucr. 1, 414: “in diti domo,” Liv. 42, 34, 3: “patre diti,” Nep. Att. 1, 2: “quam estis maxume potentes, dites, fortunati, etc.,” Ter. Ad. 3, 4, 57; so, “dites,” Tib. 1, 1, 78; 3, 6, 13; Hor. C. 1, 7, 9; Sil. 3, 673: “Persarum campi,” Curt. 3, 25, 10: “terrae,” Tac. A. 4, 55: “delubra ditia donis,” Ov. M. 2, 77; so, “opulenta ac ditia stipendia,” Liv. 21, 43: “pectora ditum,” Sen. Herc. Oet. 649; “for which: regem ditium Mycenarum,” Aus. Grat. Act. 59: “ditibus indulgent epulis,” Stat. Th. 5, 187: “ditibus promissis,” Sil. 3, 512.—
b. Comp.
(α).
dīvĭ-tior (most freq. in prose and poetry, except Hor., v. seq. β), Plaut. Aul. 5, 2; id. Ps. 5, 2, 24; Ter. Ph. 1, 1, 8; Lucr. 5, 1114; Cic. Rep. 1, 17, 28; 1, 32; id. Lael. 16, 58; id. de Or. 3, 48, 185; id. Par. 6, 3, 49; Ov. H. 16, 34; id. M. 6, 452 al.—
(β).
dītior , Liv. Praef. § 11; Hor. S. 1, 1, 40; 1, 5, 91; 1, 9, 51; 2, 7, 52; Sil. 13, 684; Stat. Th. 3, 481; Gell. 4, 1, 1.—
c. Sup.
(α).
dīvĭtissi-mus (good prose), Cic. Off. 2, 17; id. Div. 1, 36; id. Par. 6, 2, 48; Nep. Alcib. 2; id. Phoc. 1, 2; Sen. Contr. 2, 9, 7; Curt. 4, 4, 24.—
(β).
dītissimus (mostly poet. and in post-Aug. prose), Verg. G. 2, 136; id. A. 1, 343; 7, 537; 9, 360; 10, 563; Ov. M. 5, 129; Val. Fl. 5, 123; Sil. 3, 397; Aus. Epigr. 54 (twice); * Caes. B. G. 1, 2, 1; Nep. Alcib. 2, 1; Liv. 9, 31; 17, 14; 10, 46; Suet. Ner. 9. —Adv.: dītĭus , more richly or splendidly (post-Aug. and very rare): “ditius habitare,” Stat. S. 1, 5, 31.—Sup.: “ditissime domos exornare,” App. de Deo Socr. p. 54, 14.