I.to call out, call forth; to bring out, draw forth (class. —syn. invito, cito, etc.).
I. Lit.
A. In gen.: “(Tullia) evocavit virum e curia,” Liv. 1, 48: “gubernatorem a navi huc,” Plaut. Am. 3, 3, 12: “aliquem huc foras,” id. Cas. 2, 3, 54; id. Bacch. 5, 1, 29; id. Poen. 1, 2, 46: “hinc foras,” id. Rud. 2, 5, 22: “intus foras,” id. Men. 1, 3, 35; id. Ps. 2, 2, 10: “aliquem ante ostium,” id. Men. 4, 2, 111: “mercatores undique ad se,” to call together, summon, Caes. B. G. 4, 20, 4; cf.: “aliquem litteris,” Cic. Att. 2, 24: “nostros ad pugnam,” to call out, challenge, Caes. B. G. 5, 58, 2.—
2. Transf., of inanimate things (mostly post-Aug.): “sucum quasi per siphonem,” Col. 9, 14, 15; cf.: “materiam ad extremas partes fricatione,” Cels. 4, 14: “abortum,” Plin. 28, 19, 77, § 251: “ut in longitudinem potius quam in latitudinem evocetur (salix),” Col. 4, 31, 2; cf.: “vitis evocata ad fructum,” Plin. 17, 22, 35, § 182.—
B. In partic.
1. Relig. t. t.: deum, to call a deity out of a besieged city, Liv. 1, 55, 4; 5, 21, 5; cf. Macr. S. 3, 9, 2; Dig. 1. 8, 9.—
2. In civil and milit. lang., to call out, summon to appear, sc. soldiers to military service: “(Metellus) evocat ad se Centuripinorum magistratus et decemprimos,” Cic. Verr. 2, 2, 67; cf. id. ib. 2, 3, 28: “senatum omnem ad se Decetiam,” Caes. B. G. 7, 33: “principes cujusque civitatis ad se,” id. ib. 5, 54, 1; cf. id. B. C. 1, 35, 1: “omnes (senatores),” id. ib. 1, 3, 1: “centuriones,” id. ib. 1, 3, 4 et saep.: “nominatim nobilissimum et fortissimum quemque ex omnibus civitatibus,” id. ib. 1, 39, 2; cf. id. B. G. 3, 20, 2; 5, 4, 2; 7, 39, 1: “reliquas legiones ex hibernis,” id. B. C. 1, 8, 1: “equites ex municipiis,” id. ib. 1, 23, 2: “hanc (legionem) initio tumultus,” id. ib. 1, 7 fin.: “magnam partem oppidanorum ad bellum,” id. B. G. 7, 58, 4; cf. id. ib. 7, 44 fin.: “multos undique spe praemiorum,” id. B. C. 1, 3, 2; cf. id. B. G. 6, 34, 8; Liv. 4, 9 al.—
II. Trop.: “probitas non praemiorum mercedibus evocata,” called forth, elicited, Cic. Fin. 2, 31; cf. Quint. 1, 1, 20: “misericordia nullius oratione evocata,” called forth, produced, Cic. Deiot. 14, 40; cf. “indicium,” Plin. 28, 4, 12, § 47: “iram, Sen. de Ira, 3, 8: risum lugentibus,” id. Ep. 29: “ad aliquem honorem evocatus,” Caes. B. G. 7, 57, 3: “eas (tacitas cogitationes) evocat in medium,” Liv. 9, 17: aliquem in saevitiam ac violentiam, Sen. de Ira, 3, 5; cf.: “aliquem in laetitiam,” id. ib. 2, 21 al.; cf. Gron. Sen. Ep. 47, 17.—Hence, Part.: ēvŏcā-tus , a, um; as subst. (cf. evoco, B. 2.): ēvŏcāti , ōrum, m., soldiers who, having served out their time, were called upon to do military duty as volunteers, veterans, Caes. B. G. 7, 65 fin.; Cic. Fam. 3, 6, 5; Sall. C. 59, 3; Suet. Aug. 56 al.