previous next
exōrābĭlis , e, adj. exoro.
I. Pass., easily entreated or moved, exorable (class.), Plaut. Stich. 1, 2, 26: “si implacabiles iracundiae sunt, summa est acerbitas: sin autem exorabiles, summa levitas,Cic. Q. Fr. 1, 1, 13 fin.: “in aliquem,id. Att. 1, 3 fin.: “(Orcus) non exorabilis auro,Hor. Ep. 2, 2, 179; cf.: “nulli exorabilis,Sil. 5, 131: “initium vitii,Sen. Ep. 116: “et exorabile numen fortasse experiar,Juv. 13, 102.— Comp.: “in suis quam in alienis exorabilior injuriis,Sen. Clem. 1, 20.—*
II. Act., easily moving, persuasive: “carmen,Val. Fl. 1, 782.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (6 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (6):
    • Cicero, Letters to Atticus, 1.3
    • Cicero, Letters to his brother Quintus, 1.1.13
    • Plautus, Stichus, 1.2
    • Seneca, de Clementia, 1.20
    • C. Valerius Flaccus, Argonautica, 1.782
    • Seneca, Epistulae, 116
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: