I. Pass., easily entreated or moved, exorable (class.), Plaut. Stich. 1, 2, 26: “si implacabiles iracundiae sunt, summa est acerbitas: sin autem exorabiles, summa levitas,” Cic. Q. Fr. 1, 1, 13 fin.: “in aliquem,” id. Att. 1, 3 fin.: “(Orcus) non exorabilis auro,” Hor. Ep. 2, 2, 179; cf.: “nulli exorabilis,” Sil. 5, 131: “initium vitii,” Sen. Ep. 116: “et exorabile numen fortasse experiar,” Juv. 13, 102.— Comp.: “in suis quam in alienis exorabilior injuriis,” Sen. Clem. 1, 20.—*
II. Act., easily moving, persuasive: “carmen,” Val. Fl. 1, 782.