I.full of or abounding with flowers, flowery (mostly poet. and in post-Aug. prose).
I. Lit.: “hydrauli hortabere, ut audiat voces potius quam Platonis? expones, quae spectet, florida et varia?” Cic. Tusc. 3, 18, 43: “serta,” garlands of flowers, Ov. F. 6, 312: “prata,” Lucr. 5, 785; cf. “Hybla,” Ov. Tr. 5, 6, 38.—
II. Trop., blooming, beautiful: “puellula,” Cat. 61, 57; cf.: “Galatea Floridior prato, longa procerior alno,” Ov. M. 13, 790: “aetas,” the bloom of youth, Cat. 68, 16; cf.: “novitas mundi,” Lucr. 5, 943: “florida et vegeta forma,” Suet. Galb. 20: “Demetrius Phalereus est floridior, ut ita dicam, quam Hyperides,” flowery, florid, Cic. Brut. 82, 285; cf.: tertium (dicendi genus) alii medium ex duobus, alii floridum (namque id ἀνθηρὸν appellant) addiderunt, Quint. 12, 10, 58: “floridius genus (scriptorum),” id. 2, 5, 18: “oratio,” id. 8, 3, 74: “floridissimus tui sermonis afflatus,” Aus. Ep. 17: “floridior in declamando quam in agendo,” Sen. Contr. 4 praef. 5. —Adv.: flōrĭde , with flowers, brightly: “depicta vestis,” App. M. 11 fin.: “ecclesia clarius ac floridius enituit,” Lact. Mort. Pers. 3.