I.a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.
I. Lit., of birds: “merulae in remotis tesquis frigutiunt,” App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—
II. Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.
A. Neutr. (ante- and post-class.): “murmurare potius et friguttire quam clangere,” Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.: “saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,” App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24: “quid friguttis?” Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).—
B. Act., to stammer forth: “vix singulas syllabas fringutiens,” App. Mag. p. 336, 18.